در ج.ا. ايران، وجود اقوام در جهت تقويت ارزش هاي جامعه ايراني، يک فرصت است. تحولات اجتماعي در کشور و تغييرات اجتماعي پس از جنگ تحميلي، وضعيت جامعه قومي را با انتظارهاي خاصي براي مقابله با تهديدهاي دشمن مواجه ساخته است. اين تحقيق با هدف شناخت وضعيت جامعه قومي و ميزان همگرايي ايشان با حاکميت در مقابله با تهديدهاي دشمن با رويکرد استفاده از فرصت تنوع اقوام در کشور انجام شده و يافته هاي پژوهش (مبتني بر روش اسناد و مدارک علمي و پيمايش) از چهار قوم آذري، کرد، عرب و بلوچ، تصور نادرست واگرايي جامعه قومي و عدم همراهي و تعامل با مديريت کلان کشور را نقض نموده و بر آمادگي جامعه قومي براي مقابله با دشمن تاكيد دارد، در عين حال، جايگاه هريک از اقوام و ميزان تمايل به مشارکت در همگرايي با حاکميت متفاوت است. مقاله حاضر بخشي از يافته هاي يک پژوهش در گستره ملي در مورد اقوام است که در نيمه دوم سال 1389 و نيمه اول سال 1390 اجرا شده و در ابتداي سال 1391 تحليل ها و گزارش نهايي ارائه شده است.