تحليل قيمت مسکن کلان شهري و محدوده رشد شهري در ايران؛ کاربرد الگوي پانل ديتا در شهرهاي منتخب تهران، اصفهان و شيراز

در حالي که زندگي شهري به ويژه در کلان شهرها با مساله مسکن پيوند خورده است، سهم قابل ملاحظه توليد ناخالص ملي، از بخش مسکن شهري، بر ارتباط اين بخش با تحولات اقتصاد کلان دلالت دارد. بر اساس اهداف پژوهش، اين مقاله با توجه به تقاضاي مصرفي و سرمايه اي مسکن کلان شهري و متغيرهاي موثر بر آن، به تبيين و تصريح مدلي براي تغييرات قيمت مسکن کلان شهري در رابطه با متغيرهايي چون درآمد سرانه شهري، نقدينگي و سرانه زمين شهري بر مبناي پيشينه پژوهش و مباني نظري پرداخته است. اين مقاله نهايتا، به بررسي نحوه اثرگذاري اين متغيرها بر قيمت مسکن کلان شهري در ايران با استفاده از يک الگوي پانل ديتا مبتني بر داده هاي سه شهر تهران، اصفهان و شيراز در دوره زماني 1388-1377 مي پردازد. بر اساس نتايج اين مطالعه و همچنين با کاربرد روش GMM در تخمين مدل، نشان داده شده است که تغييرات درآمد سرانه شهري و حجم نقدينگي به صورت مستقيم و معني داري بر قيمت مسکن کلان شهري در ايران موثر است. بعلاوه محدوديت عرضه زمين کلان شهري با توجه به تغييرات جمعيتي، منجر به روند کاهنده سرانه زمين در کلان شهرهاي منتخب شده است. سرانه زمين شهري نيز رابطه معکوسي با قيمت مسکن داشته و بر روند افزايشي قيمت مسکن کلان شهري در ايران، به صورت معني داري اثرگذار بوده است.