ارايه روش ابتکاري طراحي شبکه اتوبوسراني با استفاده از نظريه گراف

اتوبوسراني شهري يکي از متداول ترين روش هاي حمل و نقلي عمومي است که از جايگاه ويژه اي در ميان روش هاي حمل و نقلي برخوردار است. هر تلاشي در راستاي افزايش کارايي و مطلوبيت آن اثرات مثبت فراواني در سفرهاي درون شهري خواهد داشت. طراحي شبکه اتوبوسراني به دليل تاثير قابل توجه در مطلوبيت و کارايي اين شيوه حمل و نقل از اهميت ويژه اي برخوردار است. روش هاي طراحي شبکه مختلف ارايه شده داراي نقاط ضعف و قوت مختلفي هستند دست يابي به جواب بهينه در کوتاه ترين زمان ممکن براي پارامترهايي که در بسياري مواقع با يکديگر در تناقض هستند عامل اصلي پيچيدگي در اين مساله است و محدوديت هايي را براي طراحان ايجاد مي کند. در اين راستا اين مقاله به ارايه روشي ابتکاري براي طراحي شبکه اتوبوسراني مي پردازد. اين روش که بر اساس نظريات گراف شکل گرفته است طراحي شبکه اتوبوسراني را در دو گام توليد مسير و انتخاب مسير انجام مي دهد. که در هر دو گام از نظريات گراف استفاده مي کند، به خصوص در گام انتخاب مسير با تعريف گراف مفهومي دوبخشي روشي جديد در انتخاب ميسرهاي بهينه ارايه شده است. براي ارزيابي اين روش، سه روش ابتکاري طراحي شبکه اتوبوسراني درنظر گرفته شده و پارامترهاي مختلف مطرح در شبکه اتوبوسراني از ديدگاه کاربران و گردانندگان سيستم حمل و نقل عمومي براي هريک از شبکه هاي طراحي شده با استفاده از اين روش ها محاسبه مي شود. مقايسه مقادير پارامترها نشان مي دهد، روش ابتکاري مبتني بر نظريات گراف در بيشتر پارامترها نتايج بهتري را نسبت به روش هاي ديگر داشته است.