مقايسه اثر تحريکات شنوايي با صداي آشنا و ناآشنا بر سطح هوشياري بيماران ضربه مغزي بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

سابقه و هدف: يکي از نتايج آسيب هاي مغزي کما است. از سوي ديگر از عوارضي که بيماران کمايي را در بخش هاي ICU تهديد مي نمايد، خطر بروز محروميت حسي است. هدف از اين مطالعه مقايسه تاثير انواع صداها بر روي سطح هوشياري بيماران کمايي مي باشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر يک مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوکور مي باشد. جامعه مورد پژوهش، 45 بيمار کمايي تروماتيک با GCS³8 و بين سنين 15-75 سال مي باشد. که به روشن نمونه گيري در دسترس و به طور تصادفي در سه گروه تخصيص يافتند. بيماران گروه يک (تحريک شنوايي با صداي فرد مورد علاقه بيمار) و گروه دو (تحريک شنوايي با صداي محقق با معرفي خود به عنوان پرستار)، روزانه 2 بار هر بار به مدت 5-10 دقيقه تحريک شدند ابزار بررسي سطح هوشياري بيماران،GCS  بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد.
يافته ها: ميانگين سطح هوشياري روز اول قبل از مطالعه در گروه مداخله 1 (6.40) و گروه مداخله 2 (5.66) و گروه کنترل (5.53) بوده است. آزمون آماري ANOVA نشان مي دهد که بين ميانگين سطح هوشياري قبل از مداخله در گروه ها اختلاف آماري معني دار وجود ندارد. براي مقايسه مدت زمان رسيدن به  GCS=15آزمون آماري test Log Rank نشان داد که مدت زمان رسيدن به  GCS=15با مقدار آماره X²=16.765 اختلاف معني دار وجود دارد (p=0.0001). گروه يک نسبت به گروه دو و کنترل زودتر به  GCS=15رسيده اند.
استنتاج: با توجه به اين که تاثير صداي آشنا بيش از صداي ناآشنا بوده است لذا توصيه مي شود در صورت امکان برنامه تحريکات شنوايي با صداي آشنا براي بيماران کمايي در بخش هاي ICU فراهم گردد.