زمينه و هدف: گزارشات ضد و نقيضي از سميت کبدي آميگدالين به عنوان يک داروي ضد سرطان وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثرات هيستولوژيک آميگدالين بر کبد موش سوري بود.
روش تحقيق: 32 سر موش سفيد آزمايشگاهي نر بالغ به 4 گروه کنترل، آميگدالين10 mg/kg,ip ،25 و 50 تقسيم شدند. به موش هاي گروه تجربي، به مدت 30 روز آميگدالين با غلظت هاي مورد نظر و به موش هاي گروه کنترل سالين نرمال تزريق گرديد. سه روز بعد از آخرين تزريق، حيوانات بيهوش شدند و کبد آنها وزن شد و لام هاي ميکروسکوپي از کبد تهيه شد. تعداد سلول هاي کوپفر، نکروزه و چند هسته اي کبدي آنان شمارش گرديد. داده هاي حاصله با استفاده از آزمونKruskal-Wallis و نرم افزار SPSS (ويرايش 16) آناليز آماري شدند.
يافته ها: يافته ها اختلاف آماري معني داري را در هيچ يک از گروه هاي مورد مطالعه از نظر ميانگين وزن کبد و تعداد سلول هاي نکروزه کبد نشان نداد. تعداد سلول هاي کوپفر در گروه آميگدالين 25 و 50 نسبت به گروه آميگدالين 10 و کنترل افزايش معني داري را نشان داد ((P=0.001؛ همچنين ميانگين تعداد سلول هاي چند هسته اي کبد در گروه آميگدالين 50 در مقايسه با گروه کنترل اختلاف آماري معني داري را نشان داد ((P=0.04.
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد که تزريق آميگدالين به صورت وابسته به دوز مي تواند به افزايش تعداد سلول هاي چند هسته اي کبدي و سلول هاي کوپفر در کبد موش منجر شود.