بررسي اثر اپي گالو کاتچين گالات چاي سبز بر يادگيري اجتنابي غيرفعال درموشهاي صحرائي نر بالغ نژاد ويستار

مشخص شده است که يادگيري و حافظه، که از ضروريات بقا هستند، با افزايش سن دچار آسيب مي شوند و اين انگيزه اي را در عرصه پژوهش در طب سالمندان براي تحقيق در مورد کشف داروهاي جديد موثر بر تقويت يادگيري و حافظه به وجود آورده است. با افزايش سن، توليد روز افزون استرس اکسيداتيو موجب آسيب فرايندهاي مغزي، از جمله اعمال شناختي، مي گردد، اين مطالعه قصد داشت با توجه به اينکه اپي گالوکاتچين گالات چاي سبز يک آنتي اکسيدان قوي است اثرتزريق مزمن آن را بر يادگيري اجتنابي غير فعال در موش هاي صحرائي نربالغ مورد بررسي قرار دهد.
تعداد 42 سر موش صحرايي نر بالغ با وزن تقريبي 300 - 250 گرم در سه گروه دست نخورده، کنترل (دريافت کننده حلال) و آزمايش (دريافت کننده دوزهاي 15 mg/kg و 30 و 45 و EGCG 60) تقسيم شدند. هر سه گروه بدون هيچ محدوديتي به ظرف آب دسترسي داشتند، و هر روز محتويات ظروف براي جلوگيري از تغيير ترکيبات به صورت تازه تعويض مي شد. اپي گالوکاتچين گالات چاي سبز يا نرمال سالين از طريق تزريق زير صفاقي روزانه به مدت 2 هفته استفاده شد. آزمون يادگيري اجتنابي غير فعال در دستگاه شاتل باکس و پس از انجام تيمارهاي مورد نظر براي همه گروه ها، با شرايط يکسان انجام شد. در اين آزمون، افزايش تاخير زماني براي اولين ورود به اتاق تاريک و کاهش مجموع زمان ماندن در اتاق تاريک بيان گر بهبود يادگيري اجتنابي غير فعال بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آناليز واريانس يک طرفه و آزمون توکي مورد تجريه و تحليل قرار گرفتند.
در مقايسه با گروه شاهد و کنترل، شاخص هاي يادگيري اجتنابي غير فعال در گروه هاي آزمايش افزايش معني داري يافته بود.
اين نتايج نشان مي دهد اپي گالوکاتچين گالات سبب بهبود يادگيري اجتنابي غير فعال در موش هاي صحرائي نر بالغ نژاد ويستار مي شود و احتمال مي رود که اين اثر مربوط به خواص آنتي اکسيداني، کاهش توليد پراکسيد ليپيد و کاهش تخريب هاي اکسيداتيو DNA اپي گالوکاتچين گالات باشد.