سيكلوفوتركوآگوليشن با ليزر ديود تماسي در مبتلايان به گلوكوم مقاوم به درمان

هدف: تعيين ميزان موفقيت ناشي از سيكلوفوتوكوآگوليشن با ليزر ديود تماسي در بيماران مبتلا به گلوكوم مقاوم به درمان، در كلينيك چشم پزشكي رازي تهران طي سالهاي 1378-1377.
روش پژوهش: طي يک کارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد، تعداد 30 چشم از 29 بيمار مبتلا به گلوکوم مقاوم به درمان هاي معمول، مورد مطالعه قرار گرفتند. همه چشم ها توسط يک فرد مورد معاينه قرار گرفتند و با ليزر ديود، تحت بي حسي موضعي درمان شدند. معيار موفقيت عمل، کاهش فشار داخل چشمي به محدوده 22-6 ميلي متر جيوه با يا بودن داروي ضد گلوكوم بود. عوارض ناشي از عمل نيز تعيين شدند.
يافته ها: بيماران شامل 17 مرد (58.6 درصد) و 112 زن 41.4) درصد) با ميانگين سني 50 سال و دامنه 81-13 سال بودند. بيماران به مدت 7.9±3.9 ماه (دامنه 16-2 ماه) پيگيري شدند. ميانگين فشار داخل چشمي پيش از عمل 30.7±9.6 ميليمتر جيوه و پس از ليزر درماني 10±19.3ميليمتر جيوه بود(P<0.0001) . ميزان موفقيت در بيماران مورد مطالعه 50 درصد بود. ده چشم بدون دارو و 5 چشم با درمان دارويي، فشار داخل چشمي بين 22-6 ميليمتر جيوه داشتند. ميزان ديد پس از عمل بيماران در مقايسه با پيش از عمل در 17 چشم (58 درصد) ثابت ماند و در 13 چشم (43 درصد موارد) افزايش يافت. از عوارض بيماري، هايفما در 13.3 درصد، خونريزي زجاجيه در 13.3 درصد، افيوژن كوروييدي در 20 درصد و فتيزيس بولبي در 6.7درصد موارد قابل ذكر است.
نتيجه گيري: استفاده از ليزر ديود تماسي در درمان گلوكومهاي مقاوم به درمان، گرچه روشي آسان و كم هزينه است ولي به علت امكان بروز عوارض خطير بهتر است با احتياط مورد استفاده قرار گيرد.