پيش بيني معنا در زندگي دانشجويان بر اساس انواع باورهاي خودکارآمدي اجتماعي تصوري و حمايت اجتماعي

هدف اين پژوهش، مطالعه نوع رابطه خودکارآمدي دانشگاهي و خودکارآمدي اجتماعي تصوري و حمايت اجتماعي با معنا در زندگي دانشجويان بود. 250 دانشجو (121 پسر و 129 دختر) از رشته هاي مختلف در اين پژوهش شرکت کردند. از آزمودني ها خواسته شد چهار مقياس خودکارآمدي اجتماعي تصوري، خودکارآمدي دانشگاهي، حمايت اجتماعي و معنا در زندگي را تکميل کنند. داده هاي به دست آمده از طريق آزمون t مستقل و رگرسيون چندگانه به روش گام به گام مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که ميانگين نمره هاي دانشجويان دختر در مقياس هاي معنا در زندگي و خودکارآمدي دانشگاهي و زيرمقياس حمايت اجتماعي (تقاضاي گذران اوقات فراغت) و خودکارآمدي اجتماعي بيشتر از ميانگين نمرات دانشجويان پسر است؛ 37 درصد تغييرات مربوط به معنا در زندگي دانشجويان پسر به وسيله مجموع متغيرهاي خودکارآمدي دانشگاهي، خودکارآمدي اجتماعي تصوري (تشريک مساعي)، ميزان تحصيلات مادر و حمايت دوستان و 26 درصد واريانس متغير ملاک در دانشجويان دختر به واسطه متغيرهاي خودکارآمدي دانشگاهي و خودکارآمدي اجتماعي تصوري پيش بيني شدند. به طور کلي، خودکارآمدي دانشگاهي، بالاترين قدرت پيش بيني معنا در زندگي دانشجويان هر دو جنس را به خود اختصاص داد.