تاثير رابطه هماهنگي راهبرد سطح کسب و کار و راهبرد توليد بر عملکرد سا زماني، (مطالعه موردي در گروه صنعتي صفا)

هدف: هدف از تدوين اين مقاله بررسي رابطه هماهنگي راهبرد سطح کسب و کار و راهبرد توليد و تاثير آن بر عملکرد سازماني است.
روش: به منظور دستيابي به هدف، گروه صنعتي صفا) فعال در زمينه صنعت فولاد ايران (، بعنوان مورد مطالعه انتخاب شده است و داده ها با استفاده از روش پرسشنامه و مصاحبه شخصي با افراد ذيربط گردآوري شده اند. براي آزمون الگوي فرضي ارائه شده، از روش آماري الگوي معادلات ساختاري (SEM) استفاده نموديم.
يافته هاي تحقيق: نتايج تحقيق مشخص مي کند که بنگاه ها به منظور دستيابي به عملکرد بالاتر بايد به رابطه اين دو سطح راهبرد توجه نمايند. از آنجا که تدوين راهبرد در بنگاه ها از سطح بالاتر انجام مي گردد و سپس راهبرد هاي سطوح پايين تر مشخص مي گردند، يافته هاي تحقيق نيز به همين ترتيب گزارش مي شوند. يافته ها نشان مي دهند که اگر سازمان راهبرد رهبري هزينه را انتخاب کند، بهتر است به معيار هزينه پايين در راهبرد توليد اهميت بيشتري بدهد. تمرکز بر متغير تحويل بموقع و صرف منابع براي دستيابي به اين معيار، براي سازمان اولويت رقابتي محسوب نمي شود. سازماني که راهبرد تمايز را برمي گزيند، بهتر است به کيفيت به عنوان اولويت توليدي خود توجه کند. همچنين مي تواند با تمرکز بر معيار تحويل بموقع به عملکرد نسبتا بالايي دست يابد. يافته ها به طور غير قابل انتظاري رابطه غير معني دار راهبرد تمايز و متغير انعطاف پذيري را نشان دادند.
نتايج کاربردي/ مديريتي: مديران و تدوين کنندگان راهبرد بايد توجه داشته باشند که يکي از جنبه هاي مهم پياده سازي راهبرد، برگردان راهبرد هاي سطح کسب و کار به راهبرد هاي کارکردي مي باشد و راهبرد توليد به عنوان يکي از راهبرد هاي کارکردي، جزئياتي را به پياده سازي راهبرد کسب و کار اضافه مي کند که بررسي آن به منظور شناسايي و انتخاب راهبرد هاي هماهنگ، به سازمان ها در دستيابي به معيارهاي عملکردي بالاتر کمک بسياري مي نمايد و عدم توجه به اين مساله مي تواند زيان هايي را به بار آورد که به وضوح قابل رديابي نمي باشند. در اين تحقيق، جزئيات تناسب ميان اين دو سطح راهبرد که مديران بايد در نظر داشته باشند، آورده شده است.
نوآوري تحقيق: اين تحقيق، مطالعات پيشين را در زمينه نقش راهبردي توليد، بوسيله تجزيه و تحليل تاثير آن بر عملکرد سازماني، و در زماني که راهبرد توليد بعنوان متغير ميانجي ميان راهبرد کسب و کار و عملکرد مورد توجه قرار مي گيرد، تکميل مي کند،. از آنجا که محققين پيشين که در زمينه هماهنگي راهبرد ها به فعاليت مشغول بوده اند، اين مورد را بعنوان پيشنهاد براي بررسي بيشتر ارائه کرده اند، تحقيق حاضر از اين حيث خلا موجود در ادبيات را پر مي نمايد.