توسعه مدل احتمالاتي زوال بر مبناي توزيع ويبال براي سايش ريل با مطالعه موردي راه آهن محور لرستان

سامانه هاي مديريت نگهداري و تعمير در چند دهه اخير مورد توجه صاحبنظران قرار گرفته و در صنايع مختلف بکار گرفته شده است. در راه آهن نيز سامانه مديريت نگهداري و تعمير خط آهن جهت بهينه کردن فعاليت ها و هزينه هاي مرتبط با آنها مطالعه و پياده سازي شده است. چنين سامانه هايي براي پيش بيني وضعيت آتي خرابي از تکنيک هاي مختلفي استفاده کرده اند. در اين مقاله ابتدا شاخص خرابي ريل تعريف شده و سپس با بکارگيري توزيع ويبال، وضعيت آتي سايش ريل تخمين زده شده است. تابع زوال براي سايش به وسيله ماتريس احتمالات گذر (انتقال) گسسته مارکوف بيان شده است. عموما براي همه کاربردهاي عملي در مديريت روسازي راه و راه آهن، از مدل هاي ناهمگن استفاده مي شود. در تمام کارهايي که تاکنون در سطح کشور انجام شده است، به پيش بيني وضعيت مسير بر اساس مدل هاي همگن پرداخته شده است و عوامل سببي در مدل هاي زوال دخالت داده نشده اند. از طرفي مهم ترين متغير سببي موثر بر سايش ريل، ترافيک عبوري است. در اين تحقيق، به منظور ساده سازي، تنها اين متغير در حل مدل زوال دخالت داده شده است. در واقع مي توان با داشتن دو متغير زمان و ترافيک عبوري از خط، وضعيت آتي ريل را پيش بيني کرده و عمر ريل را از ديدگاه سايش برآورد نمود. در اين تحقيق، سايش ريل در قوس هاي 250 متري و با برداشت هاي ميداني در فواصل 6 ماهه صورت گرفته و با کمک مدل احتمالاتي زوال عمر ريل پيش بيني شده است.