وضعيت و راهکارهاي بهبود آموزش باليني پرستاري از ديدگاه دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشکي اردبيل

مقدمه: رشد و توسعه هر جامعه متاثر از نيروي آموزش ديده آن جامعه بوده و شناسايي فاکتورهاي موثر در پيشرفت تحصيلي دانشجويان و بذل توجه به آن ها گامي به سوي توسعه پايدار جامعه است. بدون ترديد ارزيابي وضعيت موجود آموزشي از ديدگاه دانشجويان مي تواند در ارتقاي سطح کيفي آموزش پرستاري اثرات مفيد داشته باشد و شناخت مشکلات آموزش باليني در اين حرفه اولين گام در جهت بهبود کيفي آموزش خواهد بود.
روش: اين مطالعه به صورت توصيفي- تحليلي مقطعي انجام و ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه اي محقق ساخته که روايي و پايايي آن مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. جامعه آماري مطالعه شامل دانشجويان پرستاري بوده و تعداد 100 نفر از آنان در بررسي وارد شدند، پرسشنامه ها پس از تکميل و با نرم افزار آماري SPSS v.16 از طريق آمار توصيفي و آزمون آماري مربع کاي مورد تجزيه تحليل قرار گرفت.
يافته ها: 56 نفر از دانشجويان مونث و 44 نفر از دانشجويان مذکر بودند 69 نفر از دانشجويان علاقه به پرستاري را زياد و 54 نفر از دانشجويان شيوه آموزشي رايج در آموزش باليني را مناسب ارزيابي کردند که به لحاظ جنسيت اختلاف معناداري وجود داشت، 62% دانشجويان تبحر مربي در کار باليني را بسيار خوب و 23% دانشجويان تناسب دانشجويان و ميزان کار در بخش را بد ارزيابي کردند و اولويت هاي راهکاري ارايه شده از سوي دانشجويان براي بهبود وضعيت کنوني آموزش باليني شامل، ايجاد امکان فرصت مراقبت پرستاري از فرآيند پذيرش تا ترخيص براي دانشجو، ارايه بازخورد مناسب به دانشجو مي باشد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد وضعيت آموزش باليني پرستاري نيازمند تامين جامع تر امکانات و تجهيزات محيط باليني و بازنگري ابزارها و فرآيندهاي ارزشيابي باليني، جذب همکاري هاي حرفه اي مي باشد که مي تواند در بهبود وضعيت آموزش باليني مفيد واقع شود.