تاثير تحريکات حسي آشنا بر سطح هوشياري بيماران ضربه مغزي بخش مراقبت هاي ويژه

زمينه و هدف: محروميت حسي يکي از عوارض تهديدکننده بيمار کمايي مي باشد. تحريک حسي يک روش درماني است که با بيدار نمودن سيستم فعال کننده مشبک مغز به سازماندهي مجدد آن کمک کرده، آشنا بودن اين تحريکات براي بيمار مي تواند زمينه را براي بهبود سريعتر وضعيت شناختي بيمار فراهم نمايد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي تاثير تحريکات حسي آشنا بر سطح هوشياري بيماران ضربه مغزي بخش مراقبت هاي ويژه انجام گرفته است.
مواد و روش کار: اين مطالعه کارآزمايي باليني روي 60 بيمار ضربه مغزي بخشهاي مراقبت هاي ويژه بيمارستان امدادي مشهد انجام گرفت. مداخله، حضور عضو خانواده بيمار در شش روز اول پذيرش و ارائه تحريکات حسي بود. سطح هوشياري بيمار بر اساس امتياز کماي گلاسکو در روز اول و ششم پذيرش بررسي و داده ها با نرم افزار SPSS11.5 تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: با توجه به غير نرمال بودن توزيع امتياز کماي گلاسکو، از آزمون من ويتني استفاده شد. طبق نتايج اين آزمون امتياز کماي گلاسکو در روز اول در دو گروه همگن (P=0.402)، افزايش نمره کماي گلاسکو روز ششم در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، از نظر آماري به شکل معني داري بيشتر بود (P=0.002).
نتيجه گيري: تحريکات حسي آشنا و زود هنگام باعث افزايش سطح هوشياري بيماران ضربه مغزي مي گردد. بازنگري در مقررات ملاقات ممنوع بخش هاي مراقبت هاي ويژه مي تواند بستر مناسب را براي استفاده از اثرات مثبت حضور خانواده بر بالين بيمار فراهم نمايد.