اثر استفاده از آب آبياري شور بر توليد زيست توده و ميزان تجمع يون ها در گياه کوشيا

يکي از راهکارهاي افزايش توليد با منابع موجود استفاده از کشاورزي شورزيست مي باشد. در بين شورزيست ها، کوشيا مورد توجه محققان قرار گرفته است. کوشيا گياهي چهار کربنه، نيمه شورزيست است که سازگاري خوبي به انواع خاک ها دارد. به منظور بررسي تاثير تنش شوري بر ميزان تجمع يون ها و عکس العمل کوشيا براي تحمل شوري، آزمايشي در هفت سطح شوري (1.5، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 دسي زيمنس بر متر) با استفاده از آب زهکش با سه تکرار در طرح بلوک هاي کامل تصادفي در سال 1388 در اراضي شمال استان گلستان انجام شد. نتايج نشان داد که شوري موجب کاهش معني دار در ميزان زيست توده شد و تحمل به تنش شوري در گياه در مراحل گلدهي (شاخص تحمل 32) و رسيدگي (شاخص تحمل 34) بيشتر از مرحله رويشي (شاخص تحمل 24) بود. تاثير تنش شوري بر تجمع سديم، پتاسيم و کلر در گياه معني دار بود و بيشترين ميزان يون ها در برگ تجمع يافت. سيستم ريشه اي اين گياه در جذب و انتقال سديم به اندام هوايي انتخابي عمل کرد. به علاوه با افزايش ميزان سديم در محيط توسعه ريشه گياه، جذب انتخابي براي پتاسيم افزايش يافته و توانست نسبت سديم به پتاسيم را حفظ کند. همچنين کوشيا تحمل بالايي نسبت به تجمع کلر در برگ ها داشت. نتايج اين تحقيق نشان داد که کوشيا در واقع يک گياه خارج کننده نمک مي باشد.