کاربرد روش تحليل سلسله مراتبي فازي در تعيين گزينه بهينه نمک زدايي از آب هاي لب شور

در اين کار تحقيقاتي يک مدل تصميم گيري فازي براي ارزيابي و رتبه بندي روش هاي مختلف نمک زدايي و نهايتا انتخاب گزينه برتر ارائه گرديده است.گزينه هاي نمک زدايي مورد بررسي در اين تحقيق شامل اسمز معکوس، الکترودياليز، تقطير ناگهاني، تقطير چند مرحله اي، تراکم بخار و تبادل يوني بوده است. مدل ارائه شده شامل مراحل تعريف مساله، محاسبات فازي و رتبه بندي گزينه هاي نمک زدايي و ساختار سلسله مراتبي آن مشتمل بر 5 سطح هدف، معيارها، زيرمعيارها، عوامل و گزينه هاي نمک زدايي بود. به منظور انتخاب معيارها، زيرمعيارها و عوامل و همچنين تعيين اهميت نسبي هر يک از آن ها، از نقطه نظرات کارشناسان و محققين و نيز جمع بندي نتايج پرسشنامه اي و بررسي کتابخانه اي استفاده شد. در مرحله بعد با استفاده از تحليل توسعه اي چانگ گزينه هاي مختلف نمک زدايي بر اساس معيارها، زيرمعيارها و عوامل انتخاب شده مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت تعيين دقت و قابليت کاربرد، مدل توسعه يافته در يک مطالعه موردي در ارتباط با کيفيت آب تعدادي از چاه هاي شهر تربت حيدريه به کار گرفته شد. نتايج به دست آمده دلالت بر آن داشت که فرآيند الکترودياليز وزن نهايي 0.255 مناسب ترين فرآيند نمک زدايي از آب هاي لب شور زيرزميني براي منطقه مورد مطالعه است. تحليل حساسيت فرآيند تصميم گيري نيز نشان داد که مدل ارائه شده، در مقابل جا به جايي وزن معيارها از حساسيت پاييني برخوردار است. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان چنين بيان کرد که روش تحليل سلسه مراتبي فازي ابزاري مناسب در سازماندهي فرآيند تصميم گيري در مديريت کيفي منابع آب است.