مقايسه رفتارهاي کمک طلبي تحصيلي در دانش آموزان عادي و دانش آموزان داراي ناتواني يادگيري رياضي

هدف پژوهش مقايسه رفتار کمک طلبي در دانش آموزان داراي اختلال رياضي با دانش آموزان عادي است. در کل تعداد 60 دانش آموز (30 نفر دانش آموز عادي و 30 نفر دانش آموز داراي اختلال رياضي) در يک طرح علي - مقايسه اي شرکت کردند. براي تشخيص اختلال رياضي از دانش آموزان آزمون رياضي کي مت گرفته شد. همچنين دانش آموزان عادي به روش نمونه گيري خوشه اي از سه ناحيه آموزش و پرورش شهر کرج انتخاب شدند. هر دو گروه دانش آموزان از لحاظ بهره هوشي، تحصيلات والدين و سن همتاسازي شدند. يافته ها نشان داد ميانگين رفتارهاي کمک طلبي در دانش آموزان عادي در مقايسه با دانش آموزان داراي اختلال رياضي تفاوت معناداري دارد. همچنين در رفتارهاي اجتناب از کمک طلبي، دانش آموزان داراي اختلال رياضي در مقايسه با دانش آموزان عادي ميانگين بالاتري داشتند. افزون بر اين يافته ها بين رفتارهاي کمک طلبي در بين دانش آموزان پسر و دختر تفاوتي نشان نداد. چنان چه يافته هاي پژوهش نشان داد دانش آموزان داراي اختلال رياضي از رفتارهاي کمک طلبي براي حل مسائل کمتر سود مي برند. کمک طلبي يک راهبرد اساسي خودنظم بخشي براي حل مساله است. تلويحات نظري و کاربردي يافته ها مورد بحث قرار گرفت.