بررسي رابطه علي بهره وري کل عوامل و نرخ بيکاري در اقتصاد ايران

کاهش نرخ بيکاري يکي از بارزترين اهداف برنامه ريزان و تصميم گيران اقتصادي کشورها محسوب مي شود و رسيدن به اين مهم، سرآغاز از ميان بردن بسياري از مشکلات اقتصادي، اجتماعي خواهد بود. بر اساس مباني نظري و مطالعات تجربي بهره وري کل عوامل نقش تعيين کننده اي بر نرخ بيکاري دارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسي اثر بهره وري کل عوامل بر نرخ بيکاري اقتصاد ايران و بررسي جهت عليت بين اين دو متغير طي دوره 1350-1388 مي باشد. نتايج مطالعه بيانگر اثر منفي و معني دار بهره وري کل عوامل بر نرخ بيکاري اقتصاد ايران در کوتاه مدت و بلندمدت است. از طرفي انجام آزمون عليت گرنجري نشان داد، هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت شاهد رابطه عليت دو طرفه بين نرخ بيکاري و بهره وري کل عوامل اقتصاد ايران مي باشيم. بنابراين با ارتقاء سطح دانش فني (تکنولوژي) و افزايش انگيزه نيروي کار و پرهيز از تعيين دستوري دستمزدها، مي توان در راستاي افزايش بهره وري کل عوامل و کاهش نرخ بيکاري گام برداشت.