ايمني نسبت به واكسن هپاتيت B در بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور بر اساس مدت زمان پس از تزريق واكسن

مقدمه: ويروس هپاتيت B از عوامل ايجادكننده هپاتيت حاد و مزمن است. افراد مبتلا به تالاسمي ماژور به علت بستري هاي مكرر و دريافت خون، بيشتر مستعد ابتلا به عفونت ناشي از اين ويروس مي باشند. اطمينان از وجود آنتي بادي بر عليه ويروس مذكور به دنبال واكسيناسيون در اين بيماران ضروري است. اين مطالعه با هدف تعيين سطح ايمني نسبت به واكسن هپاتيت B طي زمان سپري شده پس از تكميل واكسيناسيون در اين افراد انجام شده است.
روش: مطالعه بر روي 454 بيمار مبتلا به تالاسمي تحت پوشش مركز بيماري هاي خاص در شهر كرمان كه سه نوبت واكسن هپاتيت B نوع Recombinant را دريافت كرده بودند انجام شد. بر اساس فاصله زماني از آخرين نوبت واكسيناسيون، كودكان به 6 گروه 1 سال، 2-1 سال، 3-2 سال، 4-3 سال، 5-4 سال، 5 سال و بيشتر تقسيم شدند. سطح سرمي آنتي بادي بر عليه ويروس هپاتيت بر اساس واحد بين المللي در ليتر (IU/Lit) به سه گروه داراي ايمني كامل، ايمني نسبي و فاقد ايمني تقسيم شدند.
يافته ها: در 6 گروه فوق به ترتيب 3.28 درصد، 3.3 درصد، 5.7 درصد، 19.16 درصد، 33.3 درصد و 58.2 درصد افراد فاقد ايمني بودند.
نتيجه گيري: پس از گذشت 3 سال از تكميل واكسيناسيون هپاتيت B در كودكان مبتلا به تالاسمي ماژور، از ميزان ايمني به صورت چشمگيري كاسته مي شود. لذا اندازه گيري سطح ايمني و تزريق دوز يادآور واكسن در اين زمان پيشنهاد مي شود.