بررسي صفات مورفولوژيک، درصد اسانس و برخي از عناصر معدني موجود در گياه چند منظوره کافوري (.Camphorosma monspliaca L)

يکي از شيوه هاي مديريت منابع طبيعي، بهره برداري از زمين هاي کم بازده و استفاده از گونه هاي مقاوم گياهي در شرايط دشوار مي باشد. در اين پژوهش در سال 1388، از رويشگاه طبيعي کافوري (.Camphorosma monspliaca L) در منطقه اراک (دشت چرا) در مرحله ابتدايي رشد رويشي، گلدهي کامل و رسيدگي بذر با استفاده از پلات گذاري با تکرار، نمونه برداري گرديد. در مرحله گلدهي کامل، ارتفاع گياه، تعداد پنجه، قطر بزرگ و کوچک تاج پوشش (کانوپي)، طول و وزن ريشه، کلروفيل، وزن خشک بوته ها، ميزان قندهاي محلول، پرولين، سديم، پتاسيم، منيزيم، کلسيم، کلر و آهن اندازه گيري شد. مقايسه ميانگين صفات مورفولوژيک نشان داد که منطقه با شوري کمتر (منطقه 3 با EC= 7.6 dS/m)، بيشترين ارتفاع گياه، تعداد پنجه، سرشاخه کل و سرشاخه گلدار را داشت. منطقه با شوري زياد (منطقه 1 با EC= 12.4 dS/m) بيشترين طول ريشه، وزن ريشه، درصد اسانس در مرحله رشد رويشي، گلدهي کامل و رسيدگي را نسبت به مناطق با شوري متوسط (منطقه2  با EC= 11.7 dS/m) و منطقه 3 داشت. منطقه 1 بيشترين قند محلول، پرولين، سديم، پتاسيم، منيزيم، کلسيم و کلر را داشت. منطقه 3 بيشترين کلروفيل کل، کلروفيل a و کلروفيل b را داشت. همچنين منطقه 2 از آهن بيشتري برخوردار بود. نتايج همبستگي ساده صفات نشان دادند که بين ارتفاع گياه با درصد اسانس در مرحله گلدهي کامل همبستگي منفي معني دار وجود داشت. بين قندهاي محلول با پرولين، منيزيم، کلسيم و کلر همبستگي مثبت معني دار وجود داشت. همچنين بين قندهاي محلول با کلروفيل کل 2 همبستگي منفي معني دار وجود داشت. به طور کلي با توجه به نتايج، گياه کافوري گياهي متحمل به شوري بوده و به نظر مي رسد که داراي ارزش دارويي و مرتعي مي باشد.