پيشينه و هدف: با توجه به عوارض جدي و شناختهشده جراحي باكلينگ اسكلرا توام با كرايو، پژوهش حاضر به منظور تعيين ميزان موفقيت جراحي باكلينگ اسكلرا بدون استفاده از كرايو و جايگزيني فوتوكوآگوليشن ليزري حين عمل جراحي يا پس از آن، بر روي بيماران دچار جداشدگي اوليه شبكيه مراجعهكننده به بيمارستان فارابي طي سالهاي 78-1372 انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش به روش مطالعه مجموعه موارد (case series) صورت گرفت. كليه بيماراني كه دچار جداشدگي اوليه شبكيه و كانديد عمل جراحي باكلينگ اسكلرا بودند تحت اين عمل جراحي قرار گرفتند. ليزردرماني با ليزر آرگون بر روي باكل و اطراف سوراخها به روش indirect، حين عمل جراحي و يا كلاسيك (اسليتلامپ)، پس از عمل جراحي انجام و نتايج آنها ثبت و بررسي شد.
يافتهها: پژوهش بر روي 73 بيمار شامل 74 درصد مرد و 26 درصد زن با ميانگين سني 59.6 سال انجام شد. چشمها، 64 درصد فاكيك، 19 درصد پسودوفاكيك و 17 درصد آفاك بودند. ميزان PVR از درجه B تا C2 شامل 88 درصد B، 8 درصد C1 و 4 درصد C2 بود. ميزان موفقيت حين عمل جراحي، 100 درصد بود و پس از آن در 12.5 درصد از موارد، طي سه هفته تا دو ماه بعد از عمل، جداشدگي مجدد مشاهده شد كه در 7 درصد موارد با تزريق گاز SF6 و ليزردرماني، شبكيه دوباره چسبيد (موفقيت نهايي 94.5 درصد) و در 5.5 درصد باقيمانده، منجر به عمل جراحي ويتركتومي و برداشتن پردهها و آندوليزر و تزريق سيليكون شد. در كليه موارد جراحي مجدد، شبكيه تا پايان مطالعه چسبيده بود. متوسط زمان پيگيري 4 سال و 10 ماه بود.
نتيجهگيري: از فوتوكوآگوليشن ليزري ميتوان براي ايجاد اسكار كوريورتينال استفاده كرد و نتايج قابل قبولي به دست آورد. انجام يك كارآزمايي باليني را توصيه مينمايد.