شيوع دفع مكونيوم و همبستگي آن با آسفيكسي در نوزادان متولد شده در بيمارستان شهداي تجريش، سالهاي 81-1380

سابقه و هدف: با توجه به مشاهده نوزادان با عوارض دفع مكونيوم و گزارشات متفاوت از شيوع مكونيوم و اهميت اطلاع از عوامل مرتبط با بروز آن و نيز وجود آسفيكسي و اميت و پيش آگهي آن و به منظور تعيين شيوع دفع مكونيوم و همبستگي آن با آسفيكي اين تحقيق روي متولدين بيمارستان شهداي تجريش در سال 81-1380 انجام گرفت.
مواد و روشها: تحقيق به روش مقطعي روي كليه نوزادان انجام گرفت. نوزادان داراي آنومالي مادرزادي و مادران با LMP نامشخص از مطالعه حذف شدند. خصوصيات سن، سن حاملگي، بيماري قلبي، بيماري كليوي، تشنج، اعتياد به مواد مخدر مادران و خصوصيات وزن، آپگار، پرزانتاسيون، محدوديت رشد داخل رحمي و اوليگوهيدرآمينوس نوزادان با بروز دفع مكونيوم تعيني گرديد. آسفيكسي با توجه به وجود اسيدمي خون بندناف pH) متر از1/7) تعريف شد. شيوع دفع مكونيوم در نمونه ها تعيين و odd s ratio بروز مكونيوم و آسفيكسي تعيين شد.
يافته ها: از 311 نوزاد مورد مطالعه، 253 نفر فاقد مكونيوم و 58 نفر مكونيومي بودند كه شيوع آن 5/18% بود. بين بروز مكونيوم و آسفيكسي همبستگي وجود نداشت. از اين خصوصيات مادري سن مادر، سن بارداري، سن حاملگي، رتبه تولد، بيماريهاي مادر و خصوصيات نوزادان با بروز مكونيوم همبستگي نداشت.
نتيجه گيري و توصيه ها: شيوع مكونيوم در اين بررسي در حد متعارف بود. بين دفع مكونيوم و بروز آسفيكسي همبستگي وجود ندارد و هميشه دفع مكونيوم دال بر وجود آسفيكسي نمي باشد. براي تعيين آسفيكسي در نوزادان مكونيومي بررسي ساير ماركرهاي آسفيكسي مزمن از جمله اريتروپوئيتين توصيه مي گردد.