تاثير جداگانه و ترکيبي علف کش ها بر روي علف هاي هرز مزارع ذرت (.Zea mays L) در دو الگوي کشت تک رديفه و دو رديفه

اين تحقيق به منظور بررسي اثرات جداگانه و ترکيبي علف کش ها بر روي علف هاي هرز مزارع ذرت در دو الگوي کشت تک رديفه و دو رديفه در سال 1387 در قالب آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي پرديس کشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران، انجام گرفت. الگوهاي کشت تک رديفه و دو رديفه به صورت جداگانه و به فاصله 12 متر از هم کاشته شدند. آزمايش به صورت بلوک کامل تصادفي با سه تکرار مجموعا با 11 تيمار، مورد بررسي قرار گرفت. تيمارها عبارت بودند از: کاربرد علف کش هاي آترازين، آلاکلر، نيکوسولفورون، فورام سولفورون، ريم سولفورون، آترازين+ آلاکلر، نيکوسولفورون+ فورام سولفورون، نيکوسولفورون+ ريم سولفورون، ريم سولفورون+ فورام سولفورون، شاهد عاري از علف هرز و شاهد آلوده به علف هرز در تمام طول فصل. مقايسه ميانگين تيمارها نشان داد که مخلوط علفکشي آترازين+ آلاکلر در غلظت بکار برده شده، تاثير بيشتري از ديگر تيمارها بر کاهش وزن خشک علف هاي هرز داشت و تيمارهاي نيکوسولفورون و فورام سولفورون در رتبه هاي بعدي قرار گرفتند. بهترين علف کش از خانواده سولفونيل اوره، از نظر تاثير بر کاهش وزن خشک علف هاي هرز و افزايش عملکرد، نيکوسولفورون بود. فورام سولفورون و ترکيب نيکوسولفورون و فورام سولفورون نيز بعد از آن قرار گرفتند. الگوي کشت دو رديفه نسبت به تک رديفه تاثير بيشتري بر کاهش وزن خشک علف هاي هرز و در نتيجه افزايش عملکرد ذرت داشت.