برآورد عمر بهينه تراکتور و ماشين هاي کشاورزي بر اساس شاخص هاي بهره وري در مزارع سيب زميني استان همدان

در اين پژوهش از روش تحليل پوششي داده ها به منظور برآورد عمر بهينه تراکتور و ماشين هاي کشاورزي، بر اساس شاخص هاي عملکرد و بهره وري در مزارع سيب زميني استان همدان استفاده شد. از فاکتور عمر براي تراکتور و هفت ماشين مورد استفاده در مراحل مختلف توليد شامل: گاوآهن برگردان دار، غده کار سيب زميني، کودپاش کود شيميايي، سمپاش پشت تراکتوري، فاروئر، سرزن و سيب زميني کن به عنوان ورودي ها و شاخص هاي بهره وري به عنوان خروجي هاي مدل استفاده گرديد. بر اساس ميزان عمر ناوگان ماشيني و تاثير آن بر شاخص هاي خروجي مورد نظر، مزارع به دو دسته کارا و ناکارا تقسيم شدند، که 38% مزارع به صورت ناکارا در حال فعاليت بودند. مزارع ناکارا نتوانسته اند شاخص هاي عملکردي قابل قبولي (از نظر سوددهي و بهره وري) از خود بروز دهند. با جلوگيري از استفاده تراکتورها و ماشين هاي فرسوده، مي توان ميزان عملکرد و بهره وري انرژي را تا حدود 70%، و بهره وري اقتصادي را تا دو برابر افزايش داد.