بررسي اثرات تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک روي برخي فاکتورهاي بيوشيميايي خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

سابقه و هدف: حدود هفت درصد جمعيت دنيا به بيماري ديابت مبتلا هستند و از عوارض گسترده آن رنج مي برند. مطالعات بسياري درباره اثرات سودمند تمرينات هوازي و مقاومتي بر کاهش سطح گلوکز و چربي خون و افزايش حساسيت به انسولين موجود است، ولي تاکنون اثرات تمرينات اکسنتريک به صورت اختصاصي بر بيماران ديابتيک، مطالعه نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي و مقايسه اثرات تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک بر برخي از شاخص هاي بيوشيميايي خون بيماران ديابتي نوع 2 بود.
مواد و روش ها: 28 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 به طور تصادفي در دو گروه تمرينات اکسنتريک و تمرينات کانسنتريک با استفاده از تردميل قرار گرفتند. قند خون، هموگلوبين گليکوزيله، چربي و شاخص توده بدن، قبل و بعد از دوره هاي کنترل و مداخله اندازه گيري گرديد.
يافته ها: يافته ها نشان داد که تمرينات اکسنتريک و کانسنتريک باعث کاهش معني داري در ميزان قند خون و هموگلوبين گليکوزيله خون و چربي خون فرد شد. با اين وجود، تمرينات اکسنتريک نسبت به تمرينات کانسنتريک باعث کاهش معني دار بيش تري در ميزان قند و هموگلوبين گليکوزيله گرديد (P<0.0001). هم چنين مشخص گرديد که در مورد کاهش شاخص هاي چربي خون اين دو نوع تمرين تفاوت معني داري نسبت به هم ندارند.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که تمرينات اکسنتريک جهت کاهش و کنترل قند خون بيماران ديابتي نوع 2 موثرتر از تمرينات کانسنتريک است.