اپيدميولوژي سوختگي کودکان مراجعه کننده به مرکز فوق تخصصي سوانح، سوختگي و ترميمي ولايت رشت در سال 1387

سابقه و هدف: آسيب هاي ناشي از سوختگي در کودکان شايع بوده و يکي از عوامل منجر به مرگ و عوارض شديد مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اپيدميولوژيک سوختگي ها در کودکان ارجاع شده به مرکز فوق تخصصي ولايت - رشت- در سال 1387 بود.
مواد و روش ها: براي انجام اين مطالعه توصيفي اطلاعات لازم همراه با تنظيم پرونده براي هريک از کودکان مراجعه کننده -به صورت آينده نگر- گردآوري شده است. داده هاي مورد نظر شامل سن، جنس، درصد سوختگي، علت، مکان، وسيله نقليه، مدت بستري و پيامد حادثه در هنگام پذيرش بودند.
نتايج: طي سال 1387، 138 کودک بستري و 275 کودک به صورت سرپايي درمان شده اند. 33 درصد بستري شوندگان و 35 درصد درمان هاي سرپايي کمتر از 2 سال داشته اند و 53 درصد اين کودکان پسر بوده اند. 76.2 درصد از مناطق شهري ارجاع شده اند، 72 درصد به علت مايعات داغ دچار سوختگي شده و 93 درصد موارد سوختگي در خانه روي داده است، 75 درصد کودکان سطح سوختگي تا کمتر از 6 درصد داشته و 23 درصد عمدتا در تنه دچار سوختگي بوده اند. 79 درصد کودکان بستري شده سوختگي درجه 2 داشته اند. هفت کودک در نتيجه سوختگي فوت کرده اند که دچار سوختگي درجه چهار و بيش از 40 درصد سطح سوختگي بوده اند.
نتيجه گيري: در مجموع مي توان گفت، بيشترين گروه سني سوخته شده کودکان کمتر از 2 سال بودند، بيشترين سوختگي با مايعات داغ و در ساعات تهيه و صرف غذا رخ داده بود و شدت درجه و افزايش سطح سوختگي با پيامد بيماري مرتبط بودند.