بررسي اثر عصاره آبي و آبي-الکلي برگ گياه حرا در موش صحرايي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

زمينه و هدف: بيماري ديابت يک اختلال اندوکريني مهم و در حال افزايش در بيشتر کشورها است. در طب سنتي از عصاره گياه حرا (Avicennia marina) که در سواحل خليج فارس هم رشد مي کند، در درمان بعضي از بيماري ها استفاده مي گردد. در اين مطالعه اثر عصاره آبي و آبي-الکلي برگ گياه حرا در موش هاي صحرايي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربي بر روي 45 سر موش صحرايي نر در 9 گروه پنج تايي انجام گرفت. گروه کنترل غذاي معمولي دريافت مي کرد. گروه هاي ديگر با تزريق درون صفاقي محلول استرپتوزوتوسين به ميزان 60 ميلي گرم بر کيلوگرم ديابتي شدند. گروه هاي ديابتي شامل ديابتي، شاهد ديابتي (نرمال سالين 0.9%) و 6 گروه درمان شده با عصاره آبي و آبي الکلي برگ گياه حرا (30، 60 و 120 ميلي گرم بر کيلوگرم، براي سه روز پياپي با روش گاواژ) بودند. 24 ساعت بعد از تجويز آخرين مقدار عصاره (در حالت ناشتا)، خون گيري از قلب بعمل آمد. ميزان گلوکز سرم به روش آنزيمي و ميزان انسولين سرم به روش الايزا اندازه گيري شد.
يافته ها: عصاره آبي و آبي-الکلي برگ گياه حرا، کاهش موثري (p<0.05) در ميزان گلوکز سرم در مقايسه با گروه شاهد ديابتي (به ترتيب از 10.88±293.80 به 2.97±131.4 و 1.92±139 ميلي گرم بر دسي ليتر) ايجاد کرد. وزن موش ها نسبت به وزن اوليه افزايشي نشان نداد. افزايش در انسولين حيواناتي که عصاره دريافت کرده بودند، مشاهده شد. تجويز عصاره به صورت خوراکي هيچ اثر سمي بر روي موش صحرايي بعد از دو روز نشان نداد.
نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق اثرات کاهنده عصاره آبي و آبي الکلي برگ گياه حرا بر ميزان قند خون در موش هاي ديابتي را نشان داد.