بررسي توزيع تنش به روش اجزاي محدود در دندان مولر دوم منديبل ترميم شده با پست هاي پيش ساخته و ريختگي

مقدمه: دندان هاي تحت درمان کانال ريشه، بيشتر به دليل عوامل بازسازي تاج در مقايسه با عدم موفقيت درمان ريشه تخريب مي شوند. اين تحقيق به مقايسه توزيع تنش در پست هاي پيش ساخته و ريختگي در دندان هاي درمان ريشه شده به کمک روش اجزاي محدود پرداخته است. همچنين تاثير جنس پست نيز مورد بررسي قرار گرفته است.
مواد و روش ها: در اين پژوهش مقطعي که از نوع توصيفي - تحليلي مي باشد، يک دندان مولر دوم سالم منديبل در بلوک آکريلي مانت شد و با استفاده از فرايند سايش، مقاطع عرضي از دندان تهيه و سپس از مقاطع مختلف عکس تهيه گرديد. عکس ها وارد محيط نرم افزار شده و پس از به دست آمدن پروفيل هاي هر مقطع و اتصال آن ها به يکديگر مدلي از دندان تهيه گرديد. در تمام نمونه ها يک بار به شدت  10.43 MPaروي 23 mm² از سطح اکلوزال معادل 240 نيوتن تحت زاويه °45 اعمال شد. سپس با طراحي مدل هاي ترميمي براي پست هاي ريختگي و پيش ساخته اثر جنس پست مورد آناليز قرار گرفت.
يافته ها: پست هاي ريختگي تنش هاي کمتري را نسبت به پست هاي پيش ساخته توليد مي کنند و از نظر موقعيت تنش پست هاي پيش ساخته نسبت به پست هاي ريختگي محافظه کارانه تر هستند. پست طلا از نظر محل تمرکز تنش نسبت به پست تيتانيوم مطلوب تر است، زيرا در پست طلا تمرکز تنش در ناحيه سرويکال اتفاق مي افتد و در صورتي که تنش منجر به شکست ريشه شود امکان ترميم مجدد آن وجود دارد.
نتيجه گيري: پست هاي ريختگي نسبت به پست هاي پيش ساخته تنش هاي خيلي کمتري در ريشه به وجود مي آورند و به جز پست ريختگي طلا در بقيه موارد پست هاي ريختگي از نظر موقعيت تنش خطرناک تر هستند.