بررسي فاكتورهاي مرتبط با بقاي كليه در بيماران مبتلا به دريچه مجراي خلفي ادرار

سابقه و هدف: يكي از ناهنجاري هاي مهم انسدادي و علل نارسايي مزمن كليه در اصفال، دريچه مجراي خلفي ادرار مي‌باشد. در زمينه تعيين فاكتورهاي مرتبط با بقاي كليه اين بيماران، مطالعاتي انجام شده كه نتايج آنها گاهي ضد و نقيض است. لذا به منظور تعيين اين عوامل، مطالعه حاضر در بيماران بستري شده در بيمارستان حضرت علي‌اصغر از سال 1370 به مدت 10 سال انجام شد.
مواد و روش‌ها: اين بررسي يك مطالعه مقطعي با روش سرشماري بر روي 59 بيمار مبتلا به دريچه مجرا خلفي ادرار، كه در دو گروه مبتلا به نارسايي مزمن كليه كه نياز به دياليز با پيوند داشتند و گروهي كه هنوز به اين مرحله نرسيده انجام گرفت. ميزان بقاي كليه و عوامل مرتبط با آن تعيين توسط آمار توصيفي ارايه شده است.
يافته‌ها: در اين مطالعه 59 بيمار مبتلا به دريچه مجراي خلفي ادراري بررسي شدند كه در نتيجه ميانگين ميزان بقاي كليه در بيماران مورد مطالعه 127.8 ماه بود و منحني سير پيشرفت نارسايي كليه در آنها شيب نزولي داشت. عوامل مرتبط با بقاي كليه شامل: وزن پايين، كراتينين هنگام بستري بالاتر از يك (cr>1)، پتاسيم سرم بالاتر از 5 meg/L، ازت اوره خون بيش از 35 mg/Dl نوع جراحي انجام شده (كمترين بقاي در اورتروترستومي و بيشترين در وزيكوستومي). ولي قد و سن تشخيص، سابقه عفونت داراري، سديم سرم، وزن مخصوص ادرار، وجود ريفلاكس، سن جراحي و كراتينين بعد از عمل با بقاي كليه ارتباطي نداشت.
نتيجه‌گيري و توصيه‌ها: وزن پايين به هنگام تشخيص، اختلال زودرس كاركرد كليه و نياز اوليه به اقدامات جراحي تهاجمي، با بقاي كمتر كليه همراه بودند.