بررسي ميزان آلودگي به انگل لينگواتولا سراتا در سگ هاي ولگرد و گله در شهر ايلام

مقدمه: لينگواتولوز (آلودگي به لينگواتولاسراتا) يک بيماري زئونوز است که انسان و علفخواران نظير گاو، گوسفند، بز، شتر و اسب به عنوان ميزبان واسط و گوشت خواران به ويژه سگ و سگ سانان ميزبان نهايي آن در طبيعت مي باشند. لينگواتولاسراتا يا کرم زباني متعلق به زير شاخه پنتاستوميدا از شاخه بندپايان است. اين انگل در انسان و ساير ميزبان هاي واسط باعث ايجاد عوارض نسبتا شديدي مي شود. لذا کسب اطلاعات مناسب از مخازن اين عفونت مي تواند در کنترل و ريشه کني آن نقش مهمي داشته باشد.
مواد و روش ها: اين بررسي در بازه زماني فروردين تا آبان 1388، با نمونه گيري تصادفي از سگ هاي ولگرد و گله يافت شده در اطراف کشتارگاه صنعتي شهر ايلام بر روي تعداد 32 قلاده سگ انجام شد. سگ ها را با استفاده از دوز بالاي مواد بيهوش کننده، آسان کشي نموديم، سپس لاشه حيوانات معدوم شده، به بخش انگل شناسي کلينيک آموزشکده دامپزشکي دانشگاه ايلام منتقل گرديد. پس از مشخص شدن سن سگ ها، اقدام به جداسازي سر و ايجاد برش در امتداد خط طولي سرهاي جدا شده نموده، سپس حفرات و بوقک هاي بيني به منظور يافتن انگل لينگواتولاسراتا جستجو گرديد و انگل هاي جدا شده در آزمايشگاه به وسيله ميکروسکوپ نوري شناسايي و تعداد و اندازه شان به تفکيک جنس انگل (نر يا ماده)، ثبت شد.
يافته هاي پژوهش: از مجموع 32 قلاده سگ، 13 قلاده آلوده به انگل بالغ لينگواتولاسراتا بودند که به طور متوسط هر قلاده داراي 8 کرم بالغ بود. به طور کلي از مجموع 32 قلاده مورد بررسي 103 کرم بالغ جدا شد. از اين تعداد 58 درصد کرم ماده و 42 درصد کرم نر بودند. از تعداد 13 قلاده سگ آلوده 8 قلاده ولگرد و 5 قلاده سگ هاي گله بودند.
بحث و نتيجه گيري: اين مطالعه نشان مي دهد که آلودگي به انگل لينگواتولاسراتا در سگ هاي ولگرد و گله در شهر ايلام شايع مي باشد. با توجه به زئونوز بودن اين بيماري، اتخاذ تدابير لازم جهت تشخيص، درمان، کنترل و پيش گيري از لينگواتولوز در گوشتخواران ضروري است.