دو زن (مقايسه سودابه و زليخا در داستان سياوش (با نگرش فردوسي) و داستان يوسف (به روايت قرآن))

در نگاهي کلي بين داستان پيامبران و اسطوره هاي ايراني، به ويژه در کليت ماجرا و اوج و نقطه عطف داستان ها شباهت هاي بسياري وجود دارد. يکي از داستان هاي درخور مقايسه و توجه در اين باره داستان يوسف و سياوش است. شباهت ميان اين دو داستان، بيشتر توجه ما را بر مي انگيزد. ما در اين مجال به تحليل دو شخصيت سودابه و زليخا در مقايسه با هم و جايگاهشان در داستان هاي يوسف و سياوش خواهيم پرداخت زيرا يکي از موارد مهمي که اين دو داستان را درخور مقايسه مي کند، شخصيت و رفتار زنان آنست و جالب اين است که به رغم مشابهت بسيار سودابه و زليخا، تفاوت هاي ظريفي ميان اين دو زن در داستان وجود دارد. براي نمونه، زليخا پس از ناکام ماندن از يوسف دست به دسيسه گري نمي زند اما سودابه چون مراد خويش نمي يابد به هر حيله اي دست مي يازد تا شخصيت سياوش را تخريب کند و بر خلاف زليخا هرگز به گناه خويش معترف نمي شود. در قياس با سودابه، زليخا پس از سال هاي درازي که از رخ دادن ماجراي او با يوسف مي گذرد هرگز زني منفور و هوسباز (چون سودابه) معرفي نمي شود و تلاش مفسران براي ساختن پاياني خوش براي عشق زليخا (جوان شدنش توسط يوسف و وصلتش با او) اين را تاييد مي کند که بديهي است اگر عشق زليخا از ديد آنان هوس آلود بود، هرگز به دنبال سهمي براي او درين عشق نبودند.