انتخاب تراکتور مناسب بر مبناي تصميم گيري چند معياري (مطالعه موردي: استان همدان)

هدف از مکانيزاسيون کشاورزي بيشينه کردن بهره وري است. با هدفمند کردن يارانه ها از يک سو و پيوستن ايران به سازمان تجارت جهاني از سوي ديگر، انتخاب فناوري مناسب اهميت بيشتري خواهد داشت. رشد کشاورزي منوط به مکانيزاسيون صحيح است و انتخاب تراکتور مناسب يکي از ارکان پياده سازي مکانيزاسيون مي باشد. در اين مقاله معيارهاي انتخاب يک تراکتور مناسب با توجه به شرايط استان همدان مدنظر قرار گرفت و بهترين گزينه با استفاده از نه معيار ارزيابي با بهره گيري از روش تصميم گيري چند معياري تاپسيس از بين يازده مدل تراکتور انتخاب شد. معيارهاي ارزيابي تراکتور مناسب عبارتند از: توان مال بندي، توان هيدروليک، توان محور توان دهي، نوع محور توان دهي، مصرف سوخت ويژه، دامنه سرعت حرکت، دور مشخصه موتور، جعبه دنده، و کارخانه سازنده. در بين گزينه هاي موجود، تراکتور U453 نسبت به ديگر مدل هاي تراکتور ترجيح داده شد و به عنوان تراکتور مناسب توصيه شد.