تاثير تاريخ کاشت و روش هاي مختلف کنترل علف هاي هرز بر عملکرد و ويژگي هاي زراعي آفتابگردان در منطقه خوي

به منظور تعيين اثر تاريخ کاشت و روش هاي کنترل علف هاي هرز بر عملکرد و ويژگي هاي زراعي آفتابگردان، آزمايشي طي سال 1388 در روستاي خان ديزج شهرستان خوي به اجرا درآمد. اين آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با چهار تکرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تاريخ کاشت در سه سطح شامل 15 فروردين، 15 ارديبهشت و 15 خرداد و روش هاي کنترل علف هاي هرز در پنج سطح شامل تريفلورالين (به ميزان 2 ليتر در هکتار) + فوکوس (به ميزان 1.5 ليتر در هکتار)، تريفلورالين + نابواس (به ميزان 3 ليتر در هکتار)، تريفلورالين، يک بار وجين دستي و عدم کنترل بودند. نتايج نشان داد تاريخ کاشت و روش هاي کنترل علف هاي هرز اثر معني داري روي قطر طبق، وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در واحد سطح داشت. شاخص برداشت و درصد روغن تنها تحت تاثير عامل تاريخ کاشت قرار گرفتند. بيشترين عملکرد دانه با 630.1 گرم در متر مربع از تاريخ کاشت دوم (15 ارديبهشت) و تيمار تريفلورالين + فوکوس به دست آمد. با تاخير در کاشت، عملکرد دانه به طور قابل توجهي کاهش يافت. مهم ترين علف هاي هرز مزرعه شامل سلمه تره، پيچک صحرايي، شلمي، کنف وحشي، سوروف و چسبک بودند که در تاريخ هاي مختلف کاشت تغييرات شديدي در وزن خشک هر يک از گونه ها مشاهده شد. به طوري که در تاريخ کاشت اول (15 فروردين)، وزن خشک علف هاي هرز پهن برگ و در تاريخ کاشت سوم وزن خشک باريک برگ ها در بالاترين مقدار بودند. ميزان ماده خشک علف هاي هرز پهن برگ و باريک برگ در تاريخ کاشت 15 ارديبهشت در تعادل بوده و نسبت به دو تاريخ کاشت ديگر در کمترين ميزان خود بود. اثر متقابل تاريخ کاشت در روش هاي کنترل علف هاي هرز بر صفات قطر طبق، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و وزن خشک کل علف هاي هرز معني دار شد.