مقايسه ارزيابي آسيب پذيري آبخوان به روشهاي DRASTIC و منطق فازي مطالعه موردي: دشت گل گير مسجد سليمان

به منظور دست يابي به يك روش مناسب جهت حفاظت منابع آب زيرزميني از آلودگي هايي كه در آينده آن ها را تهديد مي كند، سيستم هاي ارزيابي آسيب پذيري آب هاي زيرزميني توسعه يافته اند. در حال حاضر روشهاي مختلفي جهت پتانسيل يابي آلودگي آب هاي زيرزميني وجود دارد. اين روش ها بر اين اساس هستند كه بعضي از مناطق داراي استعداد بيشتري براي آلوده شدن نسبت به ساير مناطق مي باشند. در اين تحقيق آسيب پذيري آبخوان دشت گل گير بررسي شده است. دشت گل گير در شرق استان خوزستان واقع شده است. اين دشت به دليل دارا بودن منابع غني آب زيرزميني و خاك حاصل خيز از كشاورزي پر رونقي برخوردار است. به دليل گسترش زياد فعاليت هاي کشاورزي کيفيت آب زيرزميني تحت تاثير مواد شيميايي کشاورزي به ويژه نيترات مي باشد. به همين دليل ارزيابي آسيب پذيري در تصميم گيري هاي مديريتي اين دشت اهميت دارد. از ميان روشهاي موجود جهت ارزيابي آسيب پذيري، از مدل DRASTIC و استنتاج فازي بهره گرفته شده است. اصول مدل DRASTIC بر پايه ترکيب شاخص هاي تاثيرگذار هيدرولوژيکي و هيدروژيولوژيکي بر انتقال و يا عدم انتقال آلودگي مي باشد و در محاسبه شاخص آن از منطق بولين استفاده مي شود. منطق بولين مي تواند موجب نتيجه گيري هاي غلط در مورد مقادير نزديک مرز دسته بندي ها شود. استفاده از منطق فازي مي تواند به افزايش دقت نتايج به خصوص در مورد مقادير مرزي کمک کند. نتايج اين تحقيق توانايي مدل سازي فازي پارامترهاي هيدروژئولوژيك كه از عدم قطعيت ذاتي برخوردارند را تاييد مي نمايد.