رويکرد کيفي در آموزش نظري معماري، مفهوم مکان در کلاس درس سير انديشه ها

آموزشهاي نظري خصوصا در رشته هاي هنر و معماري در دوره تحصيلات تکميلي متوجه نظريات پايه انديشمندان در شاخه هاي مختلف اين رشته ها بوده که اغلب به شکل خطي و يک سويه از دانش مکتوب در کلاسهاي درس انتقال داده مي شود. هدف اين تحقيق، در نقد روشهاي کمي رايج، خطي و يک سويه در کلاس نظري، پيشنهاد روش کيفي است که بتواند با مشارکت مستقيم دانشجويان، ارتباط نزديک مصرف کننده با بنا را در مفاهيم نظري انتقال دهد. در اينجا، مفاهيم نظري را در مفهوم مکان و تجربه بودن افراد در مکان به عنوان يکي از مباحث رابطه فرد و محيط جستجو کرده است. رويکردي کيفي که توسط اين تحقيق در دانشکده معماري دانشگاه علم و صنعت در دوره کارشناسي ارشد گرايش مسکن براي نخستين بار مطرح شد بر پايه يکي از روشهاي تحقيق کيفي در ادراک محيط با عنوان پديدارشناسي شکل گرفت. هدف زيربنايي اين روش، فهم تجربه بودن است که در اينجا به منزله ارتباط مستقيم و زنده دانشجويان با محيط معماري است. لذا از سر فصل کلاس سير انديشه با محوريت شکل گيري معماري، مساله اي که در اين باب طرح گرديد جايگاه مفهوم مکان و چگونگي درک آن بود. بنابراين، دانشجويان با قرارگيري در مکاني که قبلا آن را تجربه نکرده اند، به طريقي متفاوت از مطالعه صرف در مکان قرار گرفته و با آن مکان ارتباط برقرار کردند. نتيجه اي که در نهايت از اين تجربه بدست آمد، درک جايگاه مفهوم مکان که به ارتباط استفاده کننده و معماري بر مي گردد توسط دانشجويان ارشد معماري بود که البته تا پيش از آن غالبا خود را در جايگاه حرفه مند معمار قلمداد مي کردند.