بررسي اثرات مهار سيستم رنين- آنژيوتانسين بر ادم مغزي و آسيب سد خوني مغزي به دنبال وقوع ايسکمي موضعي مغزي در موش صحرايي

زمينه و هدف: ادم ايسکميک مغزي يکي از مهمترين عوارض سکته مغزي مي باشد که بروز آن سبب تشديد ضايعه ايسکميک ابتدايي مغز مي شود. پيشگيري از بروز ادم مي تواند در کاهش ضايعه مغزي ايسکميک موثر باشد. نقش سيستم رنين- آنژيوتانسين و پپتيد فعال آن (آنژيوتانسين دو) در تشديد ضايعه مغزي به دنبال ايسکمي نشان داده شده است اما نقش آن در ايجاد ادم ايسکميک مغزي روشن نيست. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات مهار اين سيستم با استفاده از انالاپريل بر بروز ادم مغزي و آسيب سد خوني مغزي مي باشد.
روش كار: در اين تحقيق تعداد 40 عدد موش صحرايي نر از نژاد Sprague - Dawley در شش گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. حيوانات با تزريق داخل صفاقي کلرال هيدرات (400 mg/kg) بيهوش شدند و با استفاده از تكنيك انسداد شريان مياني مغز توسط فيلامان مخصوص در نيمکره راست مغز آنها به مدت يک ساعت ايسكمي موضعي ايجاد شد. سه گروه از حيوانات تحت عنوان گروه شاهد، ايسکميک و دريافت کننده انالاپريل(0.03 mg/kg) جهت ارزيابي اختلالات حركتي پس از ايسکمي و شدت ادم مغزي ايجاد شده مورد مطالعه قرار گرفتند. در اين حيوانات 24 ساعت پس از پايان ايسكمي اختلالات حركتي با استفاده از آزمون نورولوژيك ويژه اي ارزيابي شد و ادم مغزي ايجاد شده با استفاده از تکنيک تعيين محتوي آب بافت مغز ارزيابي شده و تفاوت آب دو نيمکره مغز به عنوان شاخص شدت ادم ايجاد شده منظور شد. سه گروه ديگر از حيوانات با همان ترتيب بالا جهت ارزيابي عملکرد سد خوني مغزي با استفاده از تکنيک نشت خارج عروقي اوانس بلو مورد مطالعه قرار گرفتند.
يافته ها: در حيوانات گروه شاهد اختلال حرکتي مشاهده نشد اما وقوع ايسکمي سبب ايجاد اختلالات حرکتي شديدي در حيوانات گروه ايسكميك شد (نمره آزمون نورولوژيک 0.42±2.67). تجويز انالاپريل يک ساعت قبل از وقوع ايسکمي سبب بهبود اختلالات حرکتي شد (0.34±1.5،p<0.05 ) وقوع ايسکمي ادم شديدي را در نيمکره راست حيوانات گروه ايسکميک ايجاد کرد (0.4±4.1%) و تجويز انالاپريل توانست ادم ايجاد شده را بطور معني داري کاهش دهد (0.2±1.5 درصد). همچنين به دنبال وقوع ايسکمي آسيب سد خوني مغزي سبب نشت شديد خارج عروقي اوانس بلو در نيمکره راست مغز حيوانات گروه ايسکميک شد (12.48±1.94 μg/g) و تجويز انالاپريل باعث بهبود عملکرد سد خوني مغزي شده و غلظت اوانس بلو در بافت نيمکره آسيب ديده مغز را به ميزان 44.5% کاهش داد (6.92±1.46mg/g،p<0.05 ).
نتيجه گيري: مهار سيستم رنين- آنژيوتانسين توسط انالاپريل مي تواند با محافظت از عملکرد سد خوني مغزي و کاهش نفوذپذيري آن شدت ادم ايسکميک مغزي را به دنبال وقوع ايسکمي موضعي مغز در موش صحرايي کاهش دهد و ممکن است بتواند از اين طريق در کاهش ضايعه ايسکميک مغزي نقش داشته باشد.