بررسي ميزان فراواني استرس شغلي در رانندگان شهر تهران

زمينه و هدف: استرس شغلي تجربه جهاني در حال گسترش مي باشد که به عنوان يک عامل مهم خطرساز در بيماري هاي جسمي و رواني مطرح بوده و باعث کاهش در عملکرد کاري و رضايت شغلي مي شود. در همين راستا، اين مطالعه با هدف اصلي بررسي ميزان فراواني استرس شغلي در رانندگان شهر تهران انجام شده است.
روش : در يک مطالعه توصيفي- مقطعي، تعداد 202 نفر از رانندگان سرويس دهي عمومي شهرداري و مراکز نظامي شهر تهران با ميانگين سني 41.66±8.70 سال، ميزان استرس شغلي آنها با استفاده از فرم اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه استرس شغلي اسيپو بخش و قرار گرفت.
يافته ها: مطالعه نشان داد که اکثريت افراد مورد مطالعه يعني 97% افراد متاهل، 95% تحصيلات بالاي سيکل و 66.3% فاقد منزل مسکوني شخصي بودند و فقط 3.5% از درآمد ماهيانه و 13.5% از شغل خود رضايت کامل داشتند. 21.3% افراد سيگاري و 16% از مشکل جسمي شکايت داشتند. از نظر ميزان استرس شغلي نيز در حيطه بارکاري نقش فاقد استرس شديد، بي کفايتي نقش 20.8%، دوگانگي نقش 6.5%، محدوده نقش 10.7%، مسووليت 5% و محيط فيزيکي 18.8% داراي استرس شديد بودند.
نتيجه گيري: از آنجايي که استرس شغلي در رانندگان زمينه ساز بروز مشکلات و عوارض جسمي، رواني و رفتاري گشته و عملکرد سازماني را کاهش مي دهد، به علاوه باعث بروز حوادث و تصادفات گشته و معلوليت و مرگ انسان ها را به دنبال خواهد داشت، لازم است ضمن بررسي جامع تر ميزان اين استرس در رانندگان، تدابير لازم جهت کاهش پيامدهاي آن انديشيده شود.