مدل سازي دانش تکواژشناختي زبان فارسي به کمک گرامرهاي پيوندي

ساختار وندي زبان فارسي کلمات بسيار پيچيده با ويژگي هاي متنوعي توليد مي کند که طراحي يک واژگان کامل براي آن بسيار مشکل مي باشد. اما با توجه به منظم بودن نسبي اين ساختار، اين مشکل به کمک تحليل تکواژ شناختي قابل رفع مي باشد. در زبان فارسي، واج هاي همسايه عموما تاثيرات زيادي بر يکديگر ايجاد نمي کنند و هم چنين از طرف ديگر، واج هاي متعدد مي توانند بارها بر يک تکواژ اثر گذاشته و طبقه نحوي آن را عوض کنند. به همين دليل گرامر پيوندي مي تواند به عنوان يک صورت بندي قوي براي بازنمايي اين خواص به کار رود و انتقال دانش را از روش هاي سنتي به محاسباتي با هزينه کمي امکان پذير نمايد.
ما با معرفي سيستمي که قادر به تجزيه کلمه به همه واج هاي تشکيل دهنده آن در زبان فارسي و انعکاس ويژگي هاي کلمه مورد نظر مي باشد، تکواژشناسي زبان فارسي را به طور مفصل و ازديدگاه محاسباتي بررسي مي کنيم. در اين سيستم برخلاف سيستم هاي موجود، همه واج هاي صرفي و اشتقاقي مورد پوشش قرار داده مي شود که به کمک روش هاي معمولي، چون انتقال دهنده هاي با حالت محدود (FST) امکان پذير نمي باشد. با توجه به اينکه گرامرهاي پيوندي فاقد ويژگي هستند و ويژگي، خاصيت لازم هر تحليل گر تکواژشناختي است، در اين تحقيق روشي براي بازنمايي و استخراج ويژگي ها در اين صورت بندي ارایه مي شود. در اين مطالعه بر خلاف تحقيق هاي مشابه، همه دانش سيستم ارایه شده است تا بتواند در تحقيقات مشابه ديگري نيز مورد استفاده قرار گيرد.