تاثير دزهاي مختلف پرتوگاما و زمان انكوباسيون بعد از تابش بر القاي آپوپتوز در سلولهاي كارسينوم پستان انسان

هدف: مطالعه تاثير دوزهاي مختلف تابش گاما و زمان انكوباسيون بعد از تابش بر القا آپوپتوز در رده سلولي كارسينوم پستان (Invasive ductal carcinoma)(T-47D)
مواد و روشها: رده سلولي T-47D در فلاسك T25 كشت داده شده بعد از رسيدن به مرحله رشد لگاريتمي و شمارش سلولهاي موجود در هر فلاسك تحت تابش پرتو گاما با دوزهاي 4، 8، 12 و 16 گري قرار گرفت. از داروي اتوپوزايد به عنوان شاهد مثبت القا آپوپتوز و سلولهايي كه تحت هيچگونه تيماري قرار نگرفته بودند. به عنوان شاهد منفي استفاده شد. 24، 48 و 72 ساعت بعد از پرتودهي، سلولها برداشت و بعد از شمارش تعداد آنها، با رنگ H042/PI براي بررسي ميكروسكوپي و يا رنگ AO/PI براي انجام فلوسيتومتري رنگ‌آميزي شدند. درصد سلولهاي زنده، آپوپتوتيك و مرده با استفاده از دو روش مذكور تعيين و با توجه به تعداد كل سلولهاي موجود در هر فلاسك تعداد اين نوع سلولها نيز مشخص شد. اين آزمايش چندين بار تكرار شده، نتايج آن به صورت ميانگين ± انحراف معيار گزارش گرديد.
يافته‌ها: تابش گاما به صورت وابسته به دوز و زمان باعث كاهش رشد سلولهاي T-47D مي‌گردد كه اين كاهش با كندي تكثير آنها تا 48 ساعت بعد از پرتودهي مشخص گشته و بعد از اين زمان علائم مرگ مشاهده مي‌شد. درصد القا آپوپتوز تا دوز 8Gy افزايش يافته، پس از آن با افزايش دوز كاهش نشان مي‌دهد. اين روند تا 48 ساعت بعد از پرتودهي ادامه يافته سپس رو به كاهش مي‌گذارد. بنابراين بالاترين ميزان آپوپتوز با دوز8Gy  و بعد از 48 ساعت حاصل مي‌شود. درصد سلولهاي زنده و مرده نيز به صورت وابسته به دوز و زمان به ترتيب كاهش و افزايش مي‌يابد.
نتيجه‌گيري: تابش اشعه گاما باعث القا آپوپتوز در سلولهاي T-47D مي‌‌گردد و ميزان آن با دوز پرتو رابطه دارد. اين رابطه خطي نبوده در دوزهاي بالاتر معكوس مي‌گردد. برعكس، رابطه درصد سلول زنده و مرده) مراحل انتهايي آپوپتوز و نكروز شده) با دوز پرتو خطي بوده با افزايش دوز به ترتيب كاهش و افزايش پيدا مي‌كند.