مقدمه: مرگ سلولي به علت محروميت سرم / گلوکز در سلول PC12 مدل مناسبي جهت بررسي ايسکمي مغزي و بيماريهاي نورودژنراتيو مي باشد. گياه سياه دانه به عنوان يک آنتي اکسيدان شناخته شده است. مطالعه حاضر جهت بررسي اثرات محافظت کننده احتمالي عصاره سياه دانه در مرگ سلولي ناشي از محروميت از سرم / گلوکز در سلول عصبي PC12 که مدل برون تني in vitro ايسکمي مغزي است انجام گرديده است.
روش ها: سلول هاي PC12 در حضور محيط کشت DMEM محتوي %10 سرم جنين گاو، 100 واحد در ميلي ليتر پني سيلين و 100 ميکرو گرو در ميلي ليتر استرپتومايسين کشت داده شد. سلول ها يک شب پس از کشت در مجاورت محيط بدون سرم / گلوکز به مدت 6 و 18 ساعت قرار گرفتند. ميزان بقا سلولي پس از پيش تيمار با غلظت هاي مختلف عصاره سياه دانه (7.81-250 ميکروگرم در ميلي ليتر) به روش MTT بررسي گرديد. اندازه گيري ROS درون سلولي با استفاده از –‘7,’2 (DCF-DA) dichlorofluorescein diacetate در دستگاه فلوسيتومتري انجام گرديد.
يافته ها: مجاورت سلول ها با محيط بدون سرم / گلوکز به مدت 6 و 18 ميزان بقا سلولي گرديد. سميت محروميت از سرم / گلوکز بر سلولهاي PC12 در حضور عصاره سياه دانه (7.81-250 ميکروگرم در ميلي ليتر) کاهش يافت.
نتيجه گيري: عصاره سياه دانه با توجه به اثرات آنتي اکسيدانتي آن مي تواند به عنوانيک ترکيب اميدبخش در درمان ايسکمي مغزي و بيماريهاي تحليل يرنده اعصاب مدنظر قرار گيرد.