اثرات گليسين بتائين برونزاد بر خصوصيات مورفوفيزيولو‍ژيكي و عملكرد گياه سويا (.Glycine max L)

از آنجايي که گياهان در طول چرخه زندگي با انواع استرس هاي محيطي مواجه هستند، کاربرد گليسين بتائين (GB) برونزاد روي گياهاني که توان توليد آن را ندارند، موجبات تفوق گياه بر محدوديت هاي محيطي را فراهم ساخته و منجر به افزايش محصول مي گردد. بنابراين به منظور بررسي اثر تيمارهاي مختلف گليسين بتائين بر خصوصيات فيزيولوژيکي و مورفولوژيکي دو رقم PER و DPX از سويا، آزمايشاتي به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه کاملا تصادفي و در چهار تکرار در شرايط مزرعه انجام شد. تيمارها شامل کاربرد غلظت هاي صفر، 2.5، 5 و 7.5 و 10 کيلوگرم در هکتار گليسين بتائين برون زاد در دو مرحله شش برگي و نزديک به گلدهي بود. در طول دوره رشد ميزان رنگيزه هاي کلروفيل، ميزان پرولين، گليسين بتائين و قندهاي محلول در برگ و ميزان پرولين، گليسين بتائين و پروتئين کل در بذر و فاکتورهاي مورفولوژيکي شامل، تعداد شاخه هاي فرعي، تعداد غلاف در بوته، تعدا دانه در غلاف، وزن هزار دانه اندازه گيري شدند. به طور کلي کاربرد گليسين بتائين برون زاد تفاوت معني داري از نظر ميزان کلروفيل ايجاد نکرد. در مرحله ده برگي از نظر ميزان گليسين بتائين درون زاد، پرولين و قندهاي محلول تفاوت معني داري مشاهده نشد. تمامي غلظت هاي گليسين بتائين موجب افزايش معني دار تعداد شاخه هاي فرعي و تعداد غلاف در بوته شدند ولي از نظر تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه تفاوت معني داري مشاهده نشد. افزايش غلظت گليسين بتائين از طريق افزايش در تعداد شاخه هاي فرعي و تعداد غلاف در بوته موجب افزايش ميزان عملکرد گرديد. افزايش تيمار گليسين بتائين موجب افزايش معني دار عملکرد در بوته، بويژه در رقم DPX و در غلظت هاي بهينه 7.5، 10 و 5 از گليسين بتائين برونزاد شد. ميزان پروتئين کل، درصد جوانه زني و سرعت جوانه زني بذرهاي برداشت شده در تيمارهاي مختلف گليسين بتائين تفاوت معني داري نکردند.