اسکناس حکايت از مال ندارد، بلکه به منزله مال است و از اين رو، بي ترديد بايد آن را عين به شمار آورد. همچنين به رهن گذاردن اسکناس (پول) توسط بدهکار به طلبکار خويش امري غير معقول نيست و چه بسا اين عمل هم براي راهن (بدهکار)، هم براي مرتهن (بستانکار) و حتي براي ديگري سودمند باشد بدون آنکه دادن اسکناس (پول) پرداخت بدهي تلقي گردد بلکه وثيقه طلب قرار مي گيرد. تخطي مرتهن از مفاد عقد رهن اسکناس، او را در برابر راهن به خاطر تخلف از مفاد عقد و امانت مسوول خواهد کرد و البته شکل اين مسووليت را بايد در نوع عمل انجام شده توسط مرتهن جستجو کرد.