اثر شش هفته تمرينات کشتي و تمرين دايره اي مبتني بر فنون کشتي، بر گرلين پلاسما و برخي هورمون هاي تنظيم کننده قند خون در کشتي گيران تمرين کرده خراساني

اظهار شده که ممکن است گرلين در پاسخ هورمون رشد به فعاليت هاي ورزشي نقش داشته باشد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر شش هفته تمرينات کشتي و تمرينات دايره اي مبتني بر فنون کشتي، بر گرلين پلاسما و برخي هورمون هاي تنظيم کننده قند خون در کشتي گيران تمرين کرده خراساني است. به اين منظور، 30 نفر از کشتي گيران تمرين کرده با ميانگين سني 18.5±1.5 سال و24.8±6.81 BMI  به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي و کنترل تقسيم شدند. متغيرهاي اندازه گيري عبارت بودند از: گرلين و گلوکز پلاسما، هورمون هاي رشد، کورتيزول و انسولين سرمي که گرلين پلاسما به روش اليزا، گلوکز به روش آنزيمي و مابقي توسط کيت هاي راديوايمونواسي اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري t زوجي استفاده شد. نتايج نشان داد که شش هفته تمرين کشتي و تمرينات دايره اي مبتني بر فنون کشتي موجب کاهش معني دار هورمون هاي رشد، انسولين و کورتيزول و افزايش معني دار گرلين شد. در نتيجه مي توان گفت که افزايش گرلين در پاسخ به تعادل منفي انرژي، ترشح هورمون رشد را تحريک نمي کند و ساز و کارهاي ديگري در اين زمينه موثرند.