DSM-V و چالش هاي تشخيصي براي تحريک پذيري هاي شديد و غير دوره اي در کودکان و نوجوانان (چكيده دهمين همايش پياپي ساليانه انجمن علمي روانپزشكان ايران)

هدف: تحريک پذيري شديد و غيردوره اي از علایم بيمارگونه و شايعي (%3.2) است که در کودکان و نوجوانان ديده مي شود و عملکرد آنها را به شدت مختل مي نمايد. در مورد تشخيص گذاري اين اختلال در کودکان و نوجوانان، اختلاف نظر وسيعي وجود دارد چون اين علایم در هيچ يک از معيارهاي تشخيصي DSM نمي گنجد.
روش: متوني که درباره تشخيص گذاري براي تحريک پذيري شديد غيردوره اي، و اختلال خلقي دو قطبي در کودکان و نوجوانان، در 25 سال اخير منتشر شده است، مرور گرديد و نتايج آن جمع بندي شد.
يافته ها: در دهه گذشته تصور بر اين بوده است که تحريک پذيري شديد و غيردوره اي يکي از نماهاي باليني اختلال دو قطبي در کودکان و نوجوانان است. اين مکتب فکري موجب شده است که در دهه گذشته فراواني تشخيص اختلال دو قطبي در کودکان و نوجوانان افزايش چشمگيري يابد، هر چند در متون فعلي هنوز شواهد کافي براي اثبات روايي اين نظريه وجود ندارد. از اين رو در هشت سال گذشته پژوهشگران کوشيده اند که با مقايسه کودکان و نوجواناني که تحريک پذيري شديد غيردوره اي دارند با کودکان و نوجواناني که معيارهاي اختلال دو قطبي DSM-IV را پر مي کنند، يک معيار تشخيصي مناسب براي اختلال دو قطبي کودکان و نوجوانان تنظيم نمايند. در همين راستا صاحب نظران با ارزيابي دقيق يافته هاي باليني و پژوهشي، يک تشخيص جديد را به بخش اختلالات خلقي DSM-V اضافه نمودند: «اختلال تنظيم خلق همراه تند مزاجي». آنها معتقدند که وجود يک معيار تشخيصي جداگانه براي اين اختلال، مانع مي شود که اين کودکان و نوجوانان درحالي که معيار هاي تشخيصي را براي اختلال دو قطبي پر نمي کنند، هم چنان تشخيص اختلال دو قطبي بگيرند. اين مساله هم چنين مي تواند در يافتن راه هاي مناسب تر براي مراقبت و درمان نيز موثر باشد. اکنون لازم است اين مساله مورد پژوهش قرار گيرد که آيا «اختلال تنظيم خلق همراه تند مزاجي» يکي از نماهاي باليني اختلال خلقي دو قطبي در کودکان و نوجوانان است يا سندرمي است که بايد در امتداد اختلال هاي اضطرابي، افسردگي تک قطبي، اختلال رفتار ايذايي و اختلال بيش فعالي و کم توجهي طبقه بندي گردد.
نتيجه گيري: وجود «اختلال تنظيم خلق همراه تند مزاجي» به عنوان يک تشخيص مستقل مي تواند به يافتن درمان هاي مناسب براي اين سندرم باليني شايع و مختل کننده کمک نمايد و موجب شود درباره تحريک پذيري شديد و غيردوره اي در کودکان و نوجوانان پژوهش هاي وسيع تري صورت گيرد.