کفايت دياليز در بيماران همودياليزي مزمن مرکز آموزشي درماني ولي عصر (عج) بيرجند

زمينه و هدف: در حال حاضر بيش از يک ميليون نفر در جهان تحت همودياليز قرار مي گيرند. عدم کفايت دياليز يکي از اصلي ترين عوامل مرگ و مير در اين بيماران مي باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين کفايت دياليزهاي صورت گرفته براي بيماران همودياليزي بيمارستان ولي عصر (عج) بيرجند انجام شد.
روش تحقيق: اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي و مقطعي بود. 50 بيمار دياليزي که شش ماه از شروع دياليز آن ها مي گذشت به روش سرشماري انتخاب شدند. داده هاي فردي، وزن قبل از شروع و پس از اتمام جلسه دياليز، دور پمپ خون دستگاه، اوره خون قبل از شروع دياليز و اوره خون بعد از اتمام دياليز اندازه گيري شد. براي اندازه گيري اوره خون پس از دياليز، ظرف يک دقيقه پس از کاهش سرعت خون، تا 50 ميلي ليتر از خون برگشتي از بدن بيمار گرفته شد و مقادير آن ثبت گرديد. سپس مقادير Urea Reduction Ration و KT/V (K یا کليرانس اوره،T  يا مدت زمان دياليز و V يا حجم توزيع اوره در بدن) محاسبه شد و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم افزار SPSS، بيماران در سه طبقه کفايت دياليز نامطلوب، نسبتا مطلوب و کاملا مطلوب قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين سن 16.72±47.70 سال، وزن قبل دياليز 12.36±58.2 و بعد از دياليز 12.22±56.2 کيلوگرم و ميانگين21.40 BMI ، اوره قبل از دياليز 37.92±140.42 و اوره بعد از دياليز 16.75±52.32 ميلي گرم در دسي ليتر بود. 70 درصد بيماران KT/V بين 0.9 تا 1.2 و 66 درصد URR بين 61 تا 70 درصد داشتند و کفايت دياليز در حد نسبتا مطلوب گزارش گرديد. ميانگين کلي KT/V بيماران 1.17 و 62.8 URR درصد بود. بين BMI، متوسط دور پمپ خون، جنسيت بيماران و تعداد جلسات دياليز در هفته با کفايت دياليز ارتباط معني دار آماري وجود داشت (P<0.05).
نتيجه گيري: پيش گيري از End Stage Renal Disease در سطح جامعه و توجه به جزييات استراتژي انتخاب شده از قبيل افزايش ساعات دياليز، نوع صافي و تعداد جلسات دياليز در هفته در بخش هاي دياليز اهميت دارد.