مقايسه سلامت رواني سالمندان مقيم و غيرمقيم سراي سالمندان شهر کرمانشاه

زمينه: افزايش روزافزون جمعيت سالمندان از يک طرف و تغييرات اجتماعي - اقتصادي، شيوه زندگي فردي و خانوادگي از طرف ديگر باعث افزايش تعداد موسسات نگهداري سالمندان شده است. در تحقيق حاضر هدف، بررسي مقايسه اي سلامت رواني و شاخصه هاي آن در سالمندان مقيم سراي سالمندان و جامعه در شهر کرمانشاه بود.
روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي است. شرکت کنندگان در اين پژوهش 254 نفر سالمند بودند که 127 نفر مقيم سراي سالمندان (83 نفر مرد، 44 نفر زن) و 127 نفر مقيم جامعه (83 نفر مرد و 44 نفر زن) بودند. شرکت کنندگان به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. مقياس سلامت رواني (GHQ-28) که دربرگيرنده سلامت رواني و چهار خرده مقياس اضطراب، افسردگي، نشانه هاي جسماني و کارکرد اجتماعي است براي جمع آوري اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. داده ها به وسيله آزمون T و ANOVA مورد تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين نمرات سالمندان مقيم سراي سالمندان در سلامت رواني و همه خرده مقياس هاي آن از ميانگين نمرات سالمندان مقيم جامعه بيشتر بود. آزمون T براي گروه هاي وابسته نشان داد که تفاوت مشاهده شده در ميانگين ها براي سلامت رواني و خرده مقياس هاي افسردگي، نشانه هاي جسماني و اختلال در کارکرد اجتماعي از لحاظ آماري معنادار است. اختلال در کارکرد اجتماعي زنان مقيم آسايشگاه بيشتر از مردان بود.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاکي از آن است که سالمندان مقيم سراي سالمندان در مقايسه با سالمندان مقيم جامعه، افسردگي، نشانه هاي جسماني و اختلالات کارکرد اجتماعي بيشتري را تجربه مي کنند. با توجه به غيرقابل اجتناب بودن گسترش موسسات نگهداري سالمندان در آينده، لزوم توجه هر چه بيشتر به شرايط محيط زندگي دراين موسسات مورد تاکيد قرار مي گيرد.