بن مايه هاي ادبيات پايداري در شعر محمود درويش

اگر شعرهاي مربوط به فلسطين را تحت سه عنوان آوارگان فلسطيني، فداييان و مضاميني از قبيل بازگشت به فلسطين و فرياد رهايي فلسطين تقسيم کنيم؛ مشخص مي شود که پس از 1967 که جنبش مقاومت فلسطين حضور گسترده خود را در نبرد با اسرایيل آشکار ساخت؛ شعرهاي بسيار با ارزشي در اين رابطه سروده شد.
محمود درويش شاعر مقاومت فلسطين (2008-1941 م.)، پس از 1967 شهرت بسزايي يافت. اشعار او را مي توان به سه دوره طفوليت هنري با گنجشکان بي بال، ميانه سالي با برگ هاي زيتون و دوره عمق و اصالت و پختگي با عاشقي از فلسطين و .... طبقه بندي کرد. او يک گام عقب نشيني را خيزشي براي ده گام پيشرفت مي شمارد و با عشقي که در دل دارد، خطاب به هم وطن زجر کشيده، فرياد مي زند که هفت آسمان را تسخير خواهيم کرد.
با توجه به اينکه شعر محمود درويش نبض تپنده ادبيات معاصر فلسطين است و در ميان فرياد هاي امتناع و پژواک گلوله ها و آواي خون آلود پناهندگان؛ نشو و نما يافته، در اين مقاله سعي بر آن است تا جلوه هاي ادبيات مقاومت، چون: هويت ملي و وطن پرستي، تحريک غيرت ملي، مبارزه با ظلم ديرپا، تهديد و نصيحت دشمن و ايجاد اميد در شعر او بررسي شود.