بررسي رابطه بين کيفيت زندگي کاري و فرسودگي شغلي مديران و معلمان مدارس شهرستان تاکستان

هدف از انجام اين تحقيق بررسي رابطه کيفيت زندگي کاري و فرسودگي شغلي در بين معلمان و مديران شهرستان تاکستان بود. روش تحقيق، توصيفي (همبستگي) بود. جامعه آماري پژوهش، کليه معلمان و مديران شهرستان تاکستان در سال تحصيلي 1388-87 به تعداد 916 نفر بودند. حجم نمونه 270 نفر برآورد گرديد و به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. ابزار گرد آوري داده ها دو پرسشنامه کيفيت زندگي کاري و فرسودگي شغلي که ضريب اعتبار آنها به کمک آلفاي کرنباخ به ترتيب (a=0.8965) و  (a=0.82)تعيين گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روشهاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره، تحليل واريانس يک راهه، آزمون شفه و آزمون t مستقل استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بين کيفيت زندگي کاري و فرسودگي شغلي معلمان و مديران رابطه معکوس و معناداري r=- 0.352  وجود دارد. از ميان مولفه هاي کيفيت زندگي کاري به ترتيب متغيرهاي پرداخت منصفانه، تناسب اجتماعي، فضاي کلي زندگي و توسعه قابليتهاي فردي بيشترين تاثير را بر فرسودگي شغلي دارند.