تعيين ناهنجاري هاي عددي و ساختاري در مجموعه كروموزوم هاي موش هاي صحرايي مبتلا به سرطان پوست و بررسي مناطق متناظر آن ها در كروموزوم هاي انسان

زمينه و هدف: القا سرطان پوست در موش هاي صحرايي نژاد SD ايجاد تومورهايي را مي نمايد که از نظر فيزيولوژيکي و شيميايي شباهت هاي زيادي با تومورهاي پوستي در انسان دارد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين ناهنجاري هاي عددي و ساختاري در مجموعه كروموزوم هاي موش هاي صحرايي مبتلا به سرطان پوست و بررسي مناطق متناظر آن ها در كروموزوم هاي انساني انجام شد.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي 2.5mg ماده کارسينوژنيکDMBA (7,12-Dimethylbenz[a]anthracene)  به طريق زير جلدي به موش صحرايي نژاد اسپراگ داولي (SD) تزريق شد. سپس تومورهاي ايجاد شده در گروه هاي مورد آزمايش با روش هاي هيستوپاتولوژي، ايمنوهيستوشيمي و کشت سلول مورد بررسي قرار گرفتند. با استفاده از سلول هاي حاصل از کشت سلولي به تهيه کروموزوم هاي متافازي اقدام و نواربندي گيمسا انجام گرديد. با کمک پايگاه هاي اطلاعاتي، ژن هاي ساکن در نواحي تغيير يافته شناسايي گرديد و همچنين جهت تعميم نقش احتمالي آنها به انسان از روش مقايسه ژنوميک استفاده شد.
يافته ها: تغييرات کروموزومي غير اتفاقي و متداول در بين حداقل 15 سلول متافازي شامل: افزايش عددي کروموزوم هاي شماره 8، 9، 10، 18 و کاهش عددي در کروموزوم هاي شماره 4، 6، 12، 16 و همچنين تغييرات ساختاري از جمله حذف در کروموزوم هاي شماره 1، 4، 5، 6، 17 ثبت گرديد. همينطور کروموزوم هاي مارکر در مدل هاي کروموزومي ديپلوئيدي و تريپلويدي، مشاهده شد.
نتيجه گيري: با توجه به تغييرات ساختاري ويژه مشاهده شده در کروموزوم هاي متافازي و با در نظر گيري بررسي مقالات مختلف، پيش بيني مي گردد ژن هاي  SRD5A2،BCAM SIRT2، AKT2، MLANA، RHOB،CANX  و TERT در بروز سرطان پوست دخالت داشته باشند. همچنين پيشنهاد مي گردد که ناهنجاري هاي ساختاري کروموزومي گزارش شده در اين پژوهش که محل استقرار احتمالي ژن هاي دخيل در اين سرطان مي باشند مورد کنکاش بيشتري واقع گردد تا ژن هاي کانديد بيشتري براي بررسي دقيق تر مشخص گردد.