عوامل موثر بر دانش كشاورزان ذرت كار در زمينه كشاورزي پايدار در منطقه شمال غرب خوزستان

كشاورزي پايدار، نظامي است كه ضمن مديريت موفق در استفاده از منابع براي تامين نيازهاي غذايي بشر، كيفيت محيط را حفظ و ذخاير منابع طبيعي را افزايش مي دهد. هدف اصلي مقاله حاضر ، بررسي عوامل فردي، اجتماعي، اقتصادي و فني موثر بر دانش ذرت کاران در زمينه کشاورزي پايدار مي باشد. براي انجام اين پژوهش از روش توصيفي و همبستگي استفاده شد و جامعه مورد مطالعه ذرت کاران منطقه شمال غرب خوزستان بودند كه بر اساس روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده، تعداد 370 نفر کشاورز ذرت کار به طور تصادفي انتخاب شدند. نتايج عمده اين مطالعه نشان داد كه سطح سواد، ميزان استفاده از كودهاي حيواني، ميزان استفاده از كانالهاي ارتباطي، ميزان تماس با مراكز ترويج و خدمات جهاد كشاورزي و ميزان عملكرد با متغير دانش كشاورزي پايدار رابطه مثبت و معني داري داشتند. همچنين سن، مساحت كل اراضي، تعداد فرزندان، تعداد افراد تحت تكفل، فاصله مزرعه تا نزديك ترين مركز خدمات، مقدار آفت كش مصرفي، سابقه فعاليت كشاورزي، سطح زير كشت ذرت، مقدار مصرف علف كش و ميزان درآمد با متغير دانش كشاورزي پايدار رابطه منفي و معني داري داشتند. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندمتغيره نشان داد که متغيرهاي مستقل مساحت كل اراضي، ميزان تماس با مراکز ترويجي، ميزان استفاده از آفت كش ها و تعداد فرزندان قادرند 33 درصد از تغييرات در متغير وابسته دانش فني در زمينه کشاورزي پايدار را توضيح دهند. در پايان نيز راهكارهايي براي بهبود دانش كشاورزان و افزايش بكارگيري فعاليتهاي پايداري ارايه شده است.