بررسي آزمايشگاهي اثرهاي تزريق آب به مخازن در آسيب ديدگي سازند و تغيير ساختار محيط متخلخل

در اين پژوهش با نمونه گيري از آب سازند و آب تزريقي در يکي از ميادين ايران و تهيه نمونه سنگ مخزن، سعي شد پارامترهاي موثر در فرآيند تزريق همچون شدت جريان و ليتولوژي سنگ مخزن در مدل فيزيکي در آزمايشگاه، تحت شرايط مختلف مورد بررسي قرار گيرد. همچنين با فرآيند فيلتراسيون آب تزريقي و مقايسه با آب صاف نشده، اثرهاي ذره هاي معلق و حرکت اين ذره ها در محيط متخلخل به صورت دقيق تري مورد بررسي قرار گرفتند.
در سنگ هاي ماسه اي با سيمان شدگي ضعيف، افزايش شدت جريان باعث به هم خوردگي ساختار محيط متخلخل شده و در موردهايي با توجه به وجود شکاف هاي ريز، باعث ايجاد مسيرهاي جرياني از داخل آنها مي شود. در مشاهده هاي آزمايشگاهي مشخص شد که شکاف ايجاد شده در نمونه سنگ مي تواند باعث کاهش فشار تزريق در مراحل ابتدايي تزريق شود. اما در مقابل، اين شکاف مي تواند به صورت کانالي باشد که باعث انتقال ذره هاي معلق و يا جدا شدن ذره ها از بدنه سنگ شود و مکان هاي ديگر ممکن است باعث گرفتگي در حفره ها سنگ شود. اين گرفتگي ها در صورت نزديک شدن به چاه هاي توليدي باعث افت فشار و در نتيجه کاهش توليد خواهد شد. هر چند افزايش شدت جريان در نمونه هاي ماسه اي مورد نظر، افزايش محسوسي در فشار تزريق به دنبال نداشت، اما نتيجه ها و مشاهده ها حکايت از آن دارد که در صورت حرکت ذره ها در محيط متخلخل با طولاني تر شدن مسير حرکت و گذشت زمان بيشتر، تجمع ذره ها در حفره ها مي توانند باعث گرفتگي و در نتيجه کاهش نفوذ پذيري در محيط متخلخل شوند.