برنامه ريزي و مديريت سيستم اتوبوسراني درون شهري با تاكيد بر ايستگاه هاي اتوبوس شهر كاشان

امروزه يكي از مسایل بسيار مهم شهرهاي بزرگ حمل نقل و ترافيك شهري است. همچنين كمبود و نارسایي در سيستم حمل و نقل زميني بخصوص حمل و نقل شهري به عنوان يكي از موانع رشد و توسعه هر كشوري به شمار مي رود. يكي از موثرترين راه حل هاي اين مشكل توسعه و تقويت سيستم هاي حمل و نقل عمومي شهري است. با توجه به مشكلاتي كه امروزه در اثر افزايش تعداد وسايل نقليه در شهرهاي بزرگ و متوسط ايران به وجود آمده است، سياست تقويت استفاده از سيستم حمل و نقل عمومي از تدابير ارزنده به شمار مي رود. در اين راستا براي بهينه سازي سيستم حمل و نقل عمومي به منظور خدمات رساني ايمن، مستمر، ارزان، سريع و مطلوب به متقاضيان سفرهاي درون شهري تلاش گسترده اي را بايد آغاز كرد.
اتوبوسراني كه يكي از مهمترين سيستم هاي حمل و نقل عمومي شهري به شمار مي آيد، در كليه شهرهاي ايران از جمله كاشان نقش عمده اي را در انجام سفرهاي درون شهري و روزانه شهروندان ايفا مي نمايد. در شهر كاشان سيستم اتوبوسراني با توجه به فقدان سيستم هاي پيشرفته حمل و نقل از قبيل مترو، تراموا، قطار سبك شهري و مانند آن ها وظيفه سنگيني را بر عهده داشته و اجبارا به تنهايي اقدام به جابجايي خيل عظيم مسافرين درون شهري مي نمايد. با توجه به تقاضاي بيش از حد مردم براي استفاده از خدمات اتوبوسراني به دليل ارزان بودن كرايه آن نسبت به نرخ ساير وسایط نقليه عمومي از جمله تاكسي كه مي توان آن را مهمترين دليل افزايش تقاضا دانست، سيستم اتوبوسراني شهر كاشان با مشكلات مختلف مواجه گرديده است و به دلايل گوناگون فاقد كارايي قابل توجه مي باشد. به علت ويژگي هاي مثبت و مزاياي اين سيستم و ارتقای كارايي آن به برنامه ريزي و انديشه راه حل هاي متعدد مسئولين و متخصصين اين امر نياز مي باشد. اين مقاله به منظور شناخت هرچه بهتر مسایل و مشكلات سيستم اتوبوسراني شهر كاشان از جمله در زمينه استانداردهاي مربوط به مكانيابي، فواصل و تجهيزات مورد نياز در ايستگاه ها و ارایه راه حل هايي براي اصلاح خطوط سرويس دهي به خصوص در زمينه تعديل ايستگاه ها و دستيابي ايستگاه ها به استاندارد هاي موجود و  افزايش كارايي سيستم شكل گرفته است.
در اين پژوهش تركيبي از روش هاي توصيفي، تحليلي و پيمايشي استفاده شده است . نتايج پژوهش نشان مي دهد در شهر كاشان سيستم حمل و نقل عمومي بخصوص اتوبوس با تمام امكانات بالقوه اش مورد بهره برداري قرار نگرفته است و سيستم در بسياري از زمينه ها همچون ساختار سازماني و تشكيلاتي، ساختار تجهيزاتي و تاسيساتي از جمله درزمينه استانداردهاي مربوط به مكانيابي و فواصل ايستگاه ها، تجهيزات مورد نياز در ايستگاه ها و برنامه زمان بندي حركت اتوبوس ها با مشكلات زيادي مواجه مي باشد.